Yalan yok ikimiz de sevdik eylülü herkes gibi. Yazýlar yazdýk adýna dair. Ayrýlýktý. Sarýydý. Hüzündü. Yalandý be gülüm eylül. Þu kadar ay içinde þu kadar mevsim içinde en yalancýydý. Kuvvetli bir ozan çýkýp anlatmýþ iþte ayrýlýðýný eylülde. Kasýmýn suçu ne þimdi! Bütün eylüller birbiriyle kafiyeli. Acemi þairler baðýrsýn dursun. Eylül çýðýrtkanlýðý… Aylarýn en uzun dillisi…
Oysa hiçbir zaman dilimi, benzimi sarartan kasým kadar sarý deðil. Kýyamet alameti bir ahir zaman kasýmý yaþýyorum. Bugün yirmi beþ kasým. Göçmüþlüðümü dillendiren bu kasým! Kaç yüzyýl sonra döneceksin kim bilir? “Gidiyorum” dediðinde en kaprisli halimle “ne dedin sen bir daha söyle!” Dedim. Ýþe yarayacakmýþ gibi baðýrýp çaðýrýp. Þimdi ellerimde kasým patlarý… Seviyor, sevmiyor, seviyor… Bitiremeyeceðim kasým patýnýn yapraklarýný. Elime sinen tuhaf bir kokusu var bu çiçeðin. Ne fesleðen, ne karanfil…
Beni periþan eden kasýmýn tek suçu uykulara çaðýrýyor olmasý. Çalar saatlere inat uyanmýyorum. Üstelik aðlamýyorum da. Aðlarsam yaðmurun kimyasý bozulur, bu ahenk rezalete döner sonra. Aðlamam. Bu sitemlerin hiçbiri sana deðil! Gittin zaten! Kalabalýklara karýþtýn yol yakýnken… Ýnsaný acýnýn þekillendirdiðinden eminim artýk. Ama aðlamam. Yok yok sana demedim ben! Tel örgüye çevirdin sen pusulaný. Bir þekilde aldanýrým ben. Kadere küçük harfler düþermiþ bazen. Olsun. Yine de yazýlmaz mý yazýlsa da okunmaz mý? Popüler bir þehir efsanesi olabilecek kadar vardý yaþadýðýmýz. Ne çok sevdim seni. Ama yoksun. Bayýlýyorum bazen ve kendi kucaðýmda ayýlýyorum. Yalnýzlýk iþte! Hay Allah! Tamam, tamam sustum bilirim benim hikayenin benzerleri çok geçti buralardan!
Neler neler yapacaðým diye düþünüyorum sen yokken. Mesela sokak kedilerine özeneceðim þubatta. Tuzlu, yalnýz aðustos sabahlarýnda geç kalkarým muhtemelen. Yutkunamam, tünele girerim, ürperirim karanlýktan, "neden" derim, yol ortasýndan yürürüm, küserim… Çilli kayýsýlarýn tadý düþer damaðýma, olamazsýn yanýmda. Soðuðun yükü kuytulardayken yine olamazsýn. Gittin ya dünyayý yavaþ yavaþ yüzüme gözüme bulaþtýrmaya baþladým.
Bugün durakta beklerken yaþlý bir amca geldi yanýma. Saati sordu önce caný sýkýlmýþ belli. Dalýverdi sohbete. “Siz buralý mýsýnýz yavrum?” Býyýk altýndan gülümseyip yanýtlamadým bu soruyu. “Buralý mýsýnýz yavrum?” Bilmem ki buralý mýyým acaba. Diye düþünürken otobüsü kaçýrdým. Kötü bir þaka gibiyim bugünlerde. Ýþe gitmek için bineceðim otobüsler bir yana, memlekete giden þehirlerarasý otobüsü kaçýrmayý bile becerdim... Ütüyü prize takýp akþama doðru çýkarýyorum. Akþamlarý demlediðim çayý ocakta unutup “Aaa… Kim mýsýr patlattý acaba gecenin bu vakti?” diyorum. Cüzdanýmý diðer montumun cebine koyup, soyuldum diye veryansýn edecek kadar da tertipli yaþýyorum hayatý. Etrafýmdakilerin bana ettiði küfürleri düþünemiyorum bile. Yok yok sana demedim ben! Gittin sen!
Gözlerimi kapatýyorum yine de güneþ giriyor içine. Iþýða çaðýrýyor, güne, gündüze, yaþamýn ta kendisine. Vakumlanýyorum sanki. Gece dökülüyorum ama. Akþam iþ çýkýþý baþlýyor hayallerim. Ev dediðim perili kuyunun kapýsýna uymuyor anahtarlarým. Ayaklarým geri gidiyor kapýdan. Sanki gidecek yerim varmýþ gibi. Mutfak penceresinden baþýmý uzatýp yola doðru bakamaz oldum. Tam iþ çýkýþý geleceksin sanmamak için. Ekmek almak zor geliyor akþamlarý. “Bir þey eksik mi?” diyen yok. Yorgun iþ dönüþleri yalnýzým. Kül tablasýný bile dökemedim. Sevmediðim sigara kokusu bir yana –çok komik biliyorum ama- çoraplarýný kokluyorum.
Yol yakýnken gittin sen! Kasým üstü. Bütün eylüllere inat bir gazel tutturuyorum kasýma dair… Ama onun suçu yok. Ne garip! Ýçinden gözlerim geçen bir fotoðrafa mý döndü yüzün? Yol yakýnken gittin. Her þey daha güzel olacak dedin. Yaþanmýþlarýn cümlesi güzel seninle ve yaþanmamýþ cümlelerimiz var daha. Yine de eziliyor içim. Dik yokuþlarý ellerin olmadan týrmanacak gücüm yok. Ne kadar özleyeceðimi düþünmek þimdiden yoruyor beni.
Utanmadan bir de güçlü ol diyorsun. Köfte parmaklý adamým benim. Git kalabalýðýn içinde konakla sen! Kalabalýðýn içinde. Gözlerini burada býrakmamýþ ol lütfen. Bir hayvan zincire vurulur hani. Dönüp baktýðýnda köþeye pusmuþ bulursun. Öylece beklerim seni.
Bir kedi gibi arsýz gittin madem kasým üstü,
ansýzýn dön o zaman bir kýþ akþamýnda…