Ruh yanaþmalarý III

kýrk hançere ay sürgünü bir ece gizledi meczub
ve gidiyordu

“söylemiþtim sana kelimelerin sihirli olduðunu
her harfin sonsuz ahvali sürüdüðünü
ahenk revaklarý altýnda
her katrede bir umman var

kalpaðýný indir ey duvar
ve býrak hayat nasýlsa o suda yunsun
ve gulyabaniye tamah
hikmet ve evhamýn arasý kadar uzakta dursun

ay ateþler içinde saklý gök yarasý
meþk ile maþuk arasýnda körebeyim
ay dilim dilim söz sarasý
aþk koyu çivit bir dilleniþtir.býrak dileneyim”

sözün þavký vurunca hiç aynasýna
gölgesiz hisarýndan firar etti zaman
bakýþlarý Tur Daðý’nda. döndü dörtnala. yavuz bir atlýydý .
ve attý sözün kemendini. meczuba sýrdaþtý

“yok’u servet kýlmýþý göster bana
göster de aþk kýlýcýný bileyeyim
þahdamarýnýn tam sýrtýnda

yahut sýrtýnýn þahdamarýnda
þaha kaldýrayým tüm sýrlarý

hür olmak isteyen kendine köleliði dürür
ve katlar koyar zamaný bir mekana”

lâl oldu da eðdi kalb baþýný meczubyar
elinde zamanýn dizgini . terkinde aþk
ardýnda esrik ve uzak bir ýlgým býrakarak

ay aþk hecesinden bir hece idi
çekildi kendi sinesinden ve usulca
insan kokusu süründü þehri ay
gayrý bir kararda duramazdý tek bir an
ya hilal oldu ya dolunay

“bir karanlýk nasýl baþ eðerse
üzerine düþen beyaz bir gölgeye
ey sonsuz nur! yakýnlýðýn hançeremden sürür


izahtan varestedir de
þüphe nasýl görür aslý’yý
ruyetini yok daðlarý yürütür”

göverdi ay toprakta an be an yeniden
nurdan hýrkasýný düþüreyazdý yere
ve apak aðýverdi gümüþ beþiðe
ve o bir dilim ay
çizerken yayýný aþkýn safiyet göðüne
vurulmuþtu yüreðinden zühre hýrsýzý

temrin 12