OKULDAN MANZARALAR 1

                                        


Öðretmenin;
Adý: YOK
                                         Soyadý: YOK
                                         Okulu: YOK
                                         Adresi: YOK
(sebeb-i misal M.E.B )
1 ay geçtikten sonra…
1. ders:
     Öðrencilerle geçen diyalog:


-Hocam çok iyisiniz.
-Niye?
-Çünkü bize dayak atmýyorsunuz.

(Dayak koþullu uyarýcý olarak öðretmenin iyi veya kötü olduðunu belirliyor.( þartlý koþullanma ‘Ivan pavlow’)

-Öðretmenim dayak atmadýðýnýza göre her þeyi yapabilir miyiz?
-Evet istediðini yapabilirsin.
-Sonra dayak atmayacaksýnýz deðil mi öðretmenim?
-Hayýr.

(Dayak: korku ile koþullanma – psikomotor engellenme… sonucunda kaygý düzeyi en üst düzeye çýkma. Huysuzluk, itaatsizlik ve çevreyi rahatsýz etme davranýþýnýn ortaya çýkmasý.)

-Ama öðretmenim diðer öðretmenimiz böyle deðildi.
-Nasýl deðildi?
-Ben konuþtuðumda izin vermiyordu.
-Niye?
-Çünkü ben derste sorulara cevap veremiyordum. Ama diðer arkadaþlar cevap veriyorlardý.
-Bundan dolayý mý diðer öðretmenini bu kadar eleþtiriyorsun?
-Evet öðretmenim.

(Öðretmenleri kýyaslama, öðrencileri kýyaslama… köken olarak ailede,kýyaslama temel oluþturulmuþ, dýþarýda görülen durumlar öðrencide algýda seçicilik durumunu meydana getirmiþ.
‘öðrencinin velisi-
-Ben bu oðlumu okula göndermeyeceðim ama diðeri daha çalýþkan olduðu için ona bütün servetimi harcayacaðým.
-Peki bu durumu çocuklarýnýzýn yanýnda konuþtunuz mu?
-Evet her zaman konuþurum.)



Ders içerisinde bazý anektotlar:

-Kimsenin cevap veremediði bir soruya öðrencinin cevap vermesi.
-Çok güzel arkadaþýnýzý alkýþlayýn.
-Evet; görüyorsun demek yapabilirsin deðil mi?
-Evet öðretmenim.
-Teþekkürler.

(Öðrenci gün boyunca arkadaþlarý arasýnda özgüvenli bir þekilde oyun oynuyor. Diðer sorduðum sorulara yanlýþ doðru cevap vermeye çalýþýyor. Benliði destekleme ‘Carl Rogers’)
Dipnot: Yanlýþ cevaplar kendisine bulduruldu. Aksi takdirde bir önceki kýyaslamayý tekrar yaþayacaktýr. (Bloom)

Bu günlük dersten sonra daha önce kendi yaþantýmdan örneklerle devam edeceðim.

En sevdiðim öðretmen beni dinleyen ve saygý gösterendi.
Hiçbir zaman fazla not veren olmadý.
Belki günlük oldu o fazladan not verenleri.
Ama þimdi hiç birini hatýrlayamýyorum.
Sadece bana deðer verenleri hatýrlýyorum.
Bazýlarýný da sadece tahmin ediyorum.
O da belki bilinçaltýnda gene bana deðer verenlerdi büyük ihtimalle…
Araþtýrýlmasýný isterdim tabi S.Freud ölmeseydi.
Bilinçaltýmda bana deðer veren miydi yoksa…
Kýyaslama bizde çok aþýrýdýr.
Hadi hesabý sorumaz.
Evde, okulda, sokakta, dükkanda…
Anneler, babalar, aðabeyler, öðretmenler…
Bir de aklýmda baþka kalan dipnot öðrenci iken fazla konuþmazdým.
Hata aile tarafýndan bana bu çocuk çok sakin ,miskin, efendi…daha neler neler… bununla hep övünürlerdi…
Þimdi o bastýrýlmýþ davranýþlarým birer birer açýða çýkýyor.
Farkýndayým.
Hata bazen aþýrýya kaçýyor, bununda farkýndayým.
Konuþmaya baþlayýnca PAUSE yi hep unuturum.
Sizce benden mi kaynaklanýyor.
Yoksa bilinçaltýmdan mý?
Ýþte bende bunu çözemediðimden dolayý hep PLAY kalýyor.
Hata geceleri yatarken bile…
Fazla kitap okumak bir hüner deðildir… herhalde öyle düþünürüm.
Ýç dünyayý dýþarýda bulamamaktan kaynaklý bir hastalýk
Yani fenomenolojik bir hastalýk (J.Paul Sartre)
Ýstediðiniz gibi düþünün ama bir gerçek daha varsa bizi yönetenler var..
Onlarda yanlýþ yönetiyorlar…
Yani biraz daha açýklayýcý konuþayým.
Bizler robot.
Onlar uzaktan kumanda.
Sesimi açacak biri var mý?
Yok iþte yok