seni yaþamak
yalnýzlýðý çarmýða gererek…
yanýlsamalardan arýnmaktýr
çýkarak bir savaþýn cehenneminden
daðýtmaktýr ölüm korkusunu çocuk gözlerimde
en uzununda, en derininde
saymak yeniden yaþamayý
yelken açtýkça gönlünün engininde

akmak sana bile bile
ana kucaðý kadar sýcak nefesinin ikliminde
dört mevsimi yaþamak

sayýsýz fidanýn filizlenmesi gibi
çoðalmasý yapraklarýn
gürleþmesi yeþilin

seni yaþamak
yarýnlara umut dokuyan zamanda
uzak bahçelerde
fesleðen kokusunda huzuru yakalamak

karamsarlýðý daðýtmak ruhun saydamlýðýnda
susmak yeniden, yeniden konuþmak
sýra dýþý sevgilerin
söylenmemiþ sözlerde
gizlerine göz olmaktýr

þükredebilmek güne
dolarak evrene
dokunarak maviliklere
minnetini mutlu günlerin
tanrýya duyurmaktýr

seni yaþamak dostum
güneþin tene düþmesidir aðýr aðýr
erimesidir buzullaþmýþlýðýn

sahipsiz nehirler gibi, denizlere akarak
çoðalmak zamanýn döngüsünde
topraða nem salarak
görmek solmaya yüz tutmuþ gülü
öldürmek ölümü

seni yaþamak
ve yaþatmak dostum
o türküyle

‘‘gün gördüm, günler gördüm
seni gördüm, þad oldum’’


Müsade Özdemir