sen nesin ki böylesine kutsal
nasýl yakalanabilirsin mutluluk
nerdesin
yaralanýnca yürekler
acýyýnca eller

çok oldu üstümüzü saralý
yüksek tepelerden
kan rengi gölgeler

sahi...!
sen neden zamansýz gittin

duyuramadýk yüreðimizdeki yangýný
her gece yalnýzlýk uðrak yerimizdi
yandýk söndük,
bir daha,
bir daha
adýmlarýn kulaçladýðý küllerimizdi

ne çok sýrlarýmýz vardý yuttuk
bir maðrur suskunluðun kýyýsýna
yaðýnca sapsarý yaðmurlar
mil çekti gözlerine sevdalar
karýþtýk gökyüzünün uðultusuna
vuslatý unuttuk

huzurdu aradýðýmýz
bir kuþluk vakti med-cezirlerde
hasreti nasýr tuttu yüreklerimizin
ellerimizde zincir
ayaklarýmýzda pranga daldýk uykuya
ömrün yaralý yataðýnda, gidiyoruz iþte

nedensiz hayatýmýzýn yok karþýlýðý
ne kaldý ki alacak, kapanýnca kapýlar
orada bir yalnýzlýðýn
bir de sessizliðin çanlarý çalacak

zaman mutluluðun ötelerinde
sahte düþlerde
sahte gülüþlerde
zaman gitme...
zaman kahretme zamanýdýr
umutlarda döndü mühürlü kapýlardan
bizden bir söz kaldý geriye
elveda

Müsade Özdemir