her baharda kuþlar kanat çýrparmýþ

ben uçsam nehirler kurur, ceylanlar vurulur daðlarda
kasým gelir kasýla kasýla
kasýrgalarýyla
ben uçsam mevsim hazan olur

hasret ile yola çýkmak nedir bilmez misin
yazý baþka aðlar
kýþý baþka
biçimsiz sýzýlara gebe kalýr geceleri
geceler sayrýlý sabahlar doðurur

kýrýlýr kanatlarý çocuklarýn
üzerinden silkeleyerek gidenlerin ardýndan
yetimlik kolay deðil bilmez misin
yýkar umudun kalesini
meneviþlenen hüzün boðar gözlerindeki feri

sonbahar gelmeden sararýp dökülen yapraklar gibi
elleri solgun gülüþler toplar gamzelerinde
býrakýlýr gelgitlere
insafý yoktur zamanýn, dil acýya keser
baþlar aysýz gecelerde
ayrýlýðý kuþanmaya baþlar türküler

senin o gidiþin yok mu yüreðimin orta yerine düþen
dokunsam kan damlar sarkacýndan
sussam kan-konuþsam kan
hangi yana baksam
hangi yana çevirsem zamaný acýdan üryan

sorma….
sorma nasýlým diye
dilimden dökülen naðmeler amansýzca

bari
bari bir selam yolla
varsýn dudaklarýnýn buzlu yerinden olsun
itirazým da olmaz inan
de ki…
sana umutsuzluðu gönderdim
sana uykusuzluðu
baþtan aþaðý gözyaþý, baþtan aþaðý hicran

dudaklarýmda ziftlenmiþ bir keder ki
küçültsem diyorum küçültsem ufalasam sensizliði
bir çýðlýk gibi döksem yollara tükenir mi

ah senin o hercai duruþlarýn yok mu
kýrar sözcüklerin dilini
getirir cinnetin saatini

haydi…
ya kutsa ölümü gözyaþlarýnla içten
ya da beni bana ver
çek git istersen


Müsade Özdemir