Mare’ye…



Kitaplardaki masal…

Masallar her zaman “onlar ermiþ muradýna, biz çýkalým kerevetine”ya da “gökten üç elma düþtü” diye biter. Her daim mutlu sonu vardýr masallarýn, kötüler, iyilere her zaman yenik düþer. Çocukken bize okunan bin bir çeþit masalýn sonunda mutlu daldýk her birimiz baþka bir yatakta ve sandýk ki kötülük her zaman kaybeder, iyilik her zaman kazanýr. Oysa hayat böyle deðil ki…

Kin, nefret, hýrs, fitne, fesat, yalan sarmýþ dört bir yanýmýzý. Kime güveneceðini bilmeden, yaþamak ne kadar zormuþ. Ve öðrendik ki gerçek masallarýn sonu murat, kerevet,elma ile bitmiyormuþ ne yazýk ki, zaten bunu öðrendiðimiz zaman yeterince yara almýþ olduk ama çocuk yanýmýz yine de mutlu sürsün, mutlu bitsin istedi, tüm masallar,
her þeye raðmen.
Olmadý.

*

Ve gerçek masal …

Bir varmýþ bir yokmuþ evvel zaman içinde kalbur zaman içinde turuncuyla mavinin birleþtiði bir ülkede güzel ama yalnýz bir küfkedisi yaþarmýþ. Büyürken öyle caný yanmýþ öyle yanmýþ ki bir daha asla yüreðini kimseye açmamaya karar vermiþ. Tek isteði ana rahmine geri dönmek ve orada kalmak isteyen küfkedisinin günleri devinimsiz, öylesine sessiz bir þekilde tükeniyormuþ. Ülkenin önde gelen bir takým delikanlýlarý küfkedinin gönlünü fethetmek için türlü numaralar yapsalar da küfkedisi asla onlarý inandýrýcý bulmuyormuþ. Ve biliyormuþ ki güzel baþlayan masallarýn sonunda kazanan hep; ya cadý ya da kurt oluyormuþ.


Ama bir gün hiç olmayacak bir þey olmuþ. Karþýsýna yakýþýklý mý yakýþýklý , bir prens çýkývermiþ.Önceleri bunun gerçek olduðuna inanmamýþ “Koca ülkede bu kadar cesur küfkedileri dururken altýn kalpli prens benim gibi korkaðý ne yapsýn?”demiþ.
Prens küfkedisinin korkularýný anlamýþ, 10 gün 10 gece onu inandýrmak için dil dökmüþ. “Ben bildiðin prenslere benzemem, yeter ki bana bir þans ver, göreceksin.”demiþ.
Kalbi heyecanla atmaktan ritm bozukluðu yaþayan küfkedisi , 10 gün 10 gece sonra “Galiba bu baþkalarýna benzemiyor, hem baksana ne kadar savaþ verdi kalbimi kazanmak için.”demiþ.
Ve prensin teklifini kabul etmiþ. Tek kiþilik yatak, yastýk ve yorganlardan çift kiþilik yatak, yastýk ve yorganlara geçmiþler birlikte. Prens gerçekten küfkedisini mutlu etmek için elinden gelen gelmeyen her þeyi yapýyormuþ. Küfkedisi bütün bu olanlara inanamýyormuþ.

Çocukken anlatýlan masallardaki gibi bir kahramana sahip olduðu için kendini çok þanslý görüyormuþ. Ve her gece tanrýya þükrediyormuþ. Günler böyle el ele göz göze mutlu bir þekilde biterken, küfkedisi bir gece yanýnda yatan prensin artýk onu öpmediðini fark etmiþ. Oysa prens onu öpmeden asla uyumazmýþ. Unuttuðuna yoran küfkedisi üzülmüþ ancak fazla da irdelememiþ. Ama ertesi gün ve bir ertesi gün de ayný þey olunca bir terslik olduðunu fark etmiþ. “Beni sevmiyor mu artýk?” demiþ kendi kendine. Çünkü prens artýk eski neþesini kaybetmiþ, ve içine dönük yaþamaya baþlamýþ. Ýþte kabusta böyle baþlamýþ.

Saraya iþlerinin yoðunluðunu bahane ederek geç gelmeye baþlayan prens,(tabii o zaman küfkedisinin ne olup bittiðinden haberi yok) kapýda karþýladýðý prensinin gözlerinin içine bakar olmuþ, prensin bu kadar deðiþeceðine inanmak istemiyormuþ. Prens öyle kendisiyle meþgul muþ ki küfkedisinin gözlerindeki çaresizliði fark edemiyormuþ.

Bir gün prens baþka ülkerdeki prenslerle iþ görüþmesi olduðunu, bir iki gün uzaklaþacaðýný söylemiþ.
Ýlk defa prensinden ayrýlacak olan küfkedisinin yüreði sýkýþmýþ ama konduramamýþ felakete bir adým daha attýðýný.

Giden prensin ardýndan iki gün gözyaþý dökmüþ, aðýdý aðýdýna karýþmýþ. Bilmiþ ki prens gönlünü bir cadýya kaptýrmýþ. Bile bile sessiz sedasýz beklemiþ prensini. Cadý öyle dilbaz, öyle cilveliymiþ ki prensin gönlünü çelmek için sepet sepet elma yedirmiþ. Küfkedisi , HEM CÝNSÝNÝN attýðý kazýða üzülmüþ en çok, sonra da prensinin ardý ardýna sýraladýðý yalanlara…

Prens dönmüþ, “bitti , sana döndüm. Kaldýðýmýz yerden, hiçbir þey olmamýþ gibi devam edeceðiz”demiþ. Hayal kýrýklýklarýna bir tane daha eklemek istemeyen küfkedisi çaresiz bunu da kabullenmiþ ve öðrenmiþ kabullenmeyeceði þeyleri de kabul etmeyi, yutmayý, sindirmeyi…

Öyle seviyormuþ ki prensini, inanmýþ ona, ama içindeki kuþku onu yiyip bitiriyormuþ çünkü uzak ülkede sandýðý cadý meðerse burnunun dibindeymiþ. Ayný ülkede belki bir alýþveriþ merkezinde, belki kýrmýzý ýþýkta beklerken yolda, belki sinema da, ya da tiyatro da yan yana geçerlerken prensle, küfkedisi bilmeyecekmiþ asla cadýnýn neler hesapladýðýný.Ve prensin her defasýnda ne hissedeceðini.

Tüm bu kötücül düþüncelere raðmen susuyor ve gülümsemesini eksik etmiyormuþ prensinden. Prens küfkedisinin içindeki kopan fýrtýnalardan bir haber yaþarken bir gece banyodan çýkan küfkedisi bilgisayarýnýn baþýna oturmuþ bir de bakmýþ ki prens mail hesabýna girmiþ. Daha fazla dayanamayýp prensin mail þifresini istemiþ. Messenger’da hala cadýnýn durduðunu, silinmediðini görünce bir kez daha yýkýlmýþ. Cadý kalmak istediði için deðil, KALMASI ÝSTENÝLDÝÐÝ için kalýyormuþ messenger’da.Caf caflý iki söz yazýlmýþ adýnýn yanýna.
Prens, caný acýyan küfkedisinin canýný daha da yakmýþ zehire bulanmýþ diliyle oysa seviyorsa küfkedisini onu ikna etmek için uðraþmasý, korkularýndan arýndýrmasý gerekmez mi?

Yapmamýþ, kolay olaný seçmiþ, kanýrtmýþ küfkedisinin tüm düþlerini.

Küfkedisi uyuyamamýþ sabaha kadar. Hep soru sormuþ, sormuþ sormuþ, yanýt bulamamýþ tüm bu olanlara.

Ve vazgeçmiþ zaten her þeyden, inandýklarý bir bir yýkýlýrken seyretmeye karar vermiþ.

Gökten üç deðil iki elma düþmüþ bu kez.
Biri prense, biri cadýya.

Onlar elmalarýný kemirirken, küfkedisinin gökten payýna düþen tarifi imkansýz bir acý olmuþ.

*
Þimdi onlar erecek mi gerçekten muratlarýna ve çýkabilecekler mi kerevetine?

Bir kere de kitaplarda olan masal sonu, gerçek hayatta son bulsa…

Bulur mu?

Olur mu?

Kazanan bir kere de olsa iyi olur mu?