Zaman su gibi akýp gider , aylar geçer mevsimler döner,
Farkýna bile varamadan yýllar da biter .
Sonra kulaklarýný saðýr eden sessizliðin çýðlýðýnda kalýrsýn bir baþýna.
Annen ve baban hayattalardýr hala.
Kardeþlerin etrafýnda
Arkadaþlarýn, dostlarýn…
Hatta evlenirsin belki
Her biri bambaþka yerlerde çocuklarýn…
Çalýþýyorsun yýlladýr hiç sýkýlmadan
Alnýnýn teriyle kazandýklarýn.
Evin belki araban , mülkün , malýn…



Kimle evlenir insan bilinmez çoðu zaman gerçek olana kadar
Belki sen istemiþsindir belki de fikrin bile sorulmamýþtýr.
Olmamýþtýr iþte o deðildir
Elini tuttuðunda içini ýsýtan,
Yüzüne baktýðýnda ömrünü uzatan adam o deðildir.
Bazen iyi bazen kötü günlerin olmuþtur kim bilir.
Biraz geçim sýkýntýsý yada öyle bir rahat.
Ne fark eder ki dilediðin gibi yaþanmadýktan sonra bu hayat .
Gençliðin kavgalarla geçmiþtir
Yýllarca iþkenceden farký kalmamýþtýr anneler , babalar
Gelinlerinden sýrf inatlarý uðruna haz etmeyen art niyetli geçimsiz kadýnlar…



Sen hep olgun kadýný oynamýþsýndýr,
Kocamdýr ,
Çocuklarýmdýr,
Ýlgi isterler , þefkat beklerler ,
Sýkýntýya düþtüklerinde sahte de olsa gülmek isterler.
Hayatla mücadelen olmuþtur bu senin
Hani;
-Yemedim yedirdim
-Giymedim giydirdim
-Yýllardýr hep kendi kendime yettim.
-Bende üzüldüm zaman zaman bende elemlendim
-En kötümser anlarýmda bile yanýmda kimseyi göremedim…
-Tamam mutlu deðilim ama böyle olacaðýný nerden bilebilirdim…
Bilmiyorum anlamý kalmýþ mýdýr hayatta olmanýn bu cümleler dilinden çýktýktan sonra?



Hiç mutlu oldun mu bilmiyorum…
Belki geçici mutluluklarýn olmuþtur,
Güldüðün zamanlar ,
Hayal kurduðun anlar,
Hayata herkesten fazla baðlandýðýn zamanlar,
Gözlerine baktýðýnda huzur bulduðun çocuklar…
Zamanýn sana ver mediði tek þey ; o an
Baþýný omzuna dayadýðýnda sana güven veren o adam.
Üzerinden yýllar geçmiþ olsa da
Gerçek olmayan hayaller hala aklýný týrmalayan,
Gecelerini rahat býrakmayan…
O, mutludur bundan eminim
O iþte kocan olacak adam her kimse
Bilmiyorum artýk aradan kaç yýl geçmiþse,
Ne olup ne bitmiþse
Seni o na hangi sebep it miþse,
Mutlu deðilsin sonunda iþte…
Zaten ne mutlu edebilirdi ki seni onunla
Yýllar olmuþ isteklerinin bitmesi
Düþünürken bile kahrettiðin o adamýn sana ayný yatakta sýrtýný dönmesi..
Neye ihtiyacýn var þimdi?
Ne istedin de olmadý?
Yada ne olabilirdi de sen istemedin ?
Sanma ki hak etmedin,
Sanma ki en iyisine sen layýk deðildin.
Sen sadece aklýný karýþtýran ufak tefek sorunlarý kendi içinde çözemedin…
Seni ne kadar istediðimden emindin ama görmezden geldin…



Hayýr seni suçlamýyorum !
Zaten bunca zamandan sonra bu hakký kendimde bulamýyorum…
Ama üzülüyorum kendimden çok sana
Seni nefesim kadar isteyip te sahip olamadýðýma
Yaþayamadýðýma
Hayatý , sevgiyi , aþký seninle tadamadýðýma…
Yazýlmýþ yada yazýlamadan buruþturulup atýlmýþ þiirlerimi sana adayamadýðýma…
O kadar mücadele etmeme raðmen senden bir türlü uzaklaþamadýðýma
Kurut amadýðý ma göz yaþlarýmý
Yokluðunla kendimi avutamadýðýma.
Senden sonra hiç kimsede seni bulamadýðý ma
Senden sonra hiçbir bedende hayat,
Hiçbir hayat ta aþký aramadýðýma…
Aramadým çünkü aþkýn aranýp ta bulunduðuna hiçbir zaman inanmadým.
Bunu ; kader seni hiç beklemediðim bir anda karþýma çýkardýðýnda anladým.
Anladým ki;
Sen çok farklý , sen bambaþkaydýn,
Çaresiz bekleyiþime umuttu senin adýn,
Bedenimi kavurur ,
Yakardý ruhumu sýcaklýðýn.
Hiç güneþ görmemiþ dünyamda bahardý senin adýn.
Bambaþkaydý tadý aþký sende yaþamanýn…
Havasý bile baþkaydý el ele yürüdüðümüz o sokaklarýn,
Yeþerrmeye yüz tutan umutlarýma sevdaydý senin adýn.
Aklýmýn almadýklarýna raðmen yinede anlamý vardý seninle bu hayatýn.
Ama olmadý yapamadýn,
Kendini sýnýrsýz hesapsýz bu sevgiye býrakamadýn.
Ýnandýramadýn kendine , aramýzda ki o deðersiz duvarlarý yýkamadýn.
Biliyorum;
Bugün hiç olmadýðýn kadar piþmansýn,
Ve bunu bütün hücrelerinde ayrý ayrý yaþayacaksýn,
Çünkü;
Uðruna ömür adadýðým bu aþk senin , sende benim hakkýmdýn…