Hissettiklerimin cümlelerden uzak tavrýna inat kaðýda sarýlýyorum sýmsýký. Anlatacak çok þeyim var, yazacak hiçbiþeyim...
Bir de karanlýk bir gecede yaðan yaðmurdan kalma hüzünlerim var. Karanlýk hüzünler... Bir zamanlar adýnýn öfke oldugu birazýnýn kýzgýnlýk oldugu ne varsa içimde , þimdilerde hüzün diyorum hepsine. Böyle baþlýyor ögrenmeler...

Þimdilerde susuyorum.Öfke ve kýzgýnlýgýn getirdigi bütün cümleleri içimde bastýrýp. Tüm içime batan dikenleri tek tek toplayýp yokmuþ gibi davranýyorum, usul usul kanarken. Adýný öfke koydugum gecelerden ögrendigim bu oldu. Çýðlýk çýðlýða ne kadar acýdýðýný anlatmanýn bir anlamý olmadýðý. Bir kere kýrmaktan korkmuyorsa karþýndaki bir kez daha kýrmaktan korkmuyordu, hatta bir kez daha... Dokunursan büyüsü bozulur sandýðýn rüyadan karanlýk gecelere yaðan yaðmurlarla uyanýyordun. Ve yalnýzdýn... Ne elinin sýmsýký tutulmasýna alýþýktýn nede sýmsýký tutulan elinin aniden býrakýlmasýna. Sonra bu hikayenin yinelenip durmasýna. Kanatlarý vardý kalbinin uçacak sanýrdýn, meger yokmuþ. Çýrpýndýkça yorgun düþtü bedenin. Çýðlýklarýn sustu. Hikaye yinelenmeye devam etti. Öfke çoþtu önce. Sessizligindeki yýldýrým düþtü gökten...Bi kez daha cümleleþtirdin içinden geçenleri,bi kez daha anlamasýný diledin... Bu sefer anlattým sanýrken kendini, eteklerinde ziller koþarken içindeki çocukla, anladýn bi kez daha yanýlmýþlýðýný. Cümlelere inanýp kýrýlýþýný. Sevginin içinde barýndýramadýðý özensizligi. Ýçinde barýndýramadýðýn özensiz sevgiyi... Tüm bunlar olurken hikaye yinelenmeye devam etti. Bi kez daha dedin, bi kez daha anlaþýldýðýný sandýn bi kez daha yanýldýn. Bi kez daha tutuldu elin, bi kez daha býrakýldý. Bi kez daha çoktun bi kez daha yok... En son Öfke sustu. Ne kadar canýnýn acýdýðýnýn anlatmanýn yolu yoktu, zaten anlamýda olmadý hiç bir zaman. Her özensizligin bir bahanesi vardý. Her bahanenin bir açýtmýþlýðý... Böyle devam ederken hikaye, öfke gitti...
Ve hüzün...
Hoþ mu geldin hüzün...
Hüznün aðrýsý daha az degildi öfkeden. Daha suskundu, daha yorgun, daha durgun... Cümlelere inanmaktan vazgeçmedi ama kýrýlýrken daha dikti baþý. Her þeyi býrakýp gidesi vardý uzak þehirlere ve hiç gidemeyiþi. Avaz avaz baðýrmak isterken susuþu. Ayrýlmak isterken baðlanýþý... Tüm bu karmaþalar içinde kendini buldu hüzün... Güçlü degildi karþýsýndaki kadar. Aldatamazdý aldatýlmýþlýðý kadar... Daha bi sustu. Uzaðýna düþmeyi diledi hayattan. BÝ gün dedi bi gün inanýþýndaki zalim kadar zalim olursa bugundür diyecekti sebebi. Bekledi... Etekleri zil çalarken ayaðýna atýlan çelmelerden kurtulmayý, cümlelere inanýþýnýn yarým kalmamasýný, yaðmurun dinmesini, gecenin bitmesini... Bekledi... Hikaye hep ayný yerinden yinelendi. Zaman ilerlerken içindeki dikenleri tek tek toplayýp yokmuþ gibi davrandý yeniden. Bekledi... Durgundu... Vazgeçmek üzereyken... Ýþte bunun adý hüzündür dedi, sustu... Gitmeyi diledi... Sustu...