bir rapunzel hikasedir baþlamaya çalýþtýðým bu hikaye.. ama baþý nerede bilinmez. belki cok uzaklarda bir þehþrde belkide tam yaný baþýmda bilmiyorum.. ama rapunzel sana sesleniyorum duyuyormusun beni yada goruyormusun.. dokunabilirmisin bana ..kelebek kanatlarýmla yaklastým yanýbasýna dokunabilir misin bana .. ellerin soðukmu üþüyorlarmý onlarda biliyormusun benimde kanatlarým üþüyor.. gecenin sessizliðine saklýyorum onlarý kelimelerle dans etsinler diye.. peki sen rapunzel sen dans edermisin resim çizermisin yüzermisin yemek yermisin yada hissedermisin.. benim sana dair duydugum sevgine , huzuruna duydugum açlýðý hissedermisin . ne dersin . uzakta mýsýn cok soru sorarmýsýn yok sa yakýndamýsýn , peki bu kadar sana sunulan sorularý cewaplarmýsýn
ah.. rapunze! nerdesin.. gecen sabah gün doðumunda seni düþledim yine ismini yazdým kýzýl sabaha.. ayný günün batýmýnda yine seni düþledim ve ismini yazdým mavi geceye .... bir bebeðimiz oldu biliyor musun rapunzel'im. beyaz bembeyaz bir bebek ama elleri soðuk, üþümüþ sanýrým . toprakla ýsýttým ellerini, o minicik mis kokan elleri toprakla yýkadým.. gözleri deniz gibi biliyor musun rapunzel'im. baktýkca dalýyorsun içine, baktýkca bakýyorsun ve baktýkca dalýyorsun. uzaklara goturuyor seni ama neresi oldugu bilinmeyen bir kente..hatýrlar mýsýn çay bardaðýnda su içerdin! 3 çay bardaðý hemde, fakat hepsini içmezdin. 3 bardaktan sadece birinden bir yudum alýrdýn.. bebeðimiz su içemiyor henüz biliyor musun rapunzel'im. bizim bir bebeðimiz oldu, anlýyor musun rapunzel'im.. elleri toprak kokan, gözleri ufuklar kadar derin olan , henüz konuþamayan bir bebeðimiz... biliyor musun rapunzel? elbette biliyorsun, elbettte görüyorsun. sen yaþadýn o acýyý o güzelliði ilk sen gördün baþkasýnýn görmesine izin vermeyerek.. sadece kendine sakladýn onu .. rapunzel uyan, uyan rapunzel! kimin hikayesini anlatýyorsun ....

cem adrian//aþk bu gece sehri terketti