Sana dokunmak suya dokunmak gibi, ürperten kimi zaman ya da ferahlatan. Parmak ucumun buðusunda uçuverecek gibi, suya dokunmak sana dokunmak gibi çok zaman.

Bak, toprak baharý giyiyor ve ikindi yaðmurlarý kaplýyor göðü . Su topraða iniyor, bahar rengarenk.

Fikrinden uzak düþtüðün her yer gurbet, üþüdün mü? Çið vuruyor üstüne demek ki sabah yakýn. Ve isyan et yaþadýklarýna, bu düzeni sen kurmadýn. Bak ezberlemiþler nasýlda okuyor bildiklerini, adýný düþürmüyorlar aðýzlarýndan. Ve erteliyorlar baþka bir hayata, þimdi olmasý gereken güzel günlerini.

Sana dokunmak ýlýk bir melteme kendini býrakmak gibi… Benzeriz hepimiz çok yönden diðerimize. Bu yüzdendir belki, yüzümüzdendir yani izlerdendir birbirimizi ilk görüþte tanýmamýz. Çocukken içinden ejderha geçen masallara inanýþýmýzdan ve þimdilerde bir serçeye dahi gülümseyemememiz den. Benzer illa en az bir yönümüz belki de satýrlarýmýz ve en çok bu yüzdendir öykülere sýðýnmamýz.

Bu þehir hep ayný sakinliðin düþünü kurdurtur. Aslýnda býrakýp gitmek isteyen çok kiþiydik ve tüm kaçýþlarýmýzý hayallerimizin sahil kasabalarý beklerdi. Her yer bildiðin gibi, bir yere kýpýrdayamýyoruz oysa malum… Tüm kuþlar kendi iklimlerine göçtü, biz kalanlar þikayet ettik.

Sana dokunmak kendime yaptýðým bir iyilik. Biliyorum, aslýnda hepimiz yalnýzýz ve alýþmalýyýz. Biliyorum, kendi bir baþýnalýðýnda en çok büyür insan ve tanýþýr en gizli kendiyle bir odanýn karanlýk köþesinde belki de uykuya dalmadan az önce. Ve biliyorum bir baþkasýna ele vermeden kendini sürülen ömür en güvenlisi. Ama biliyor musun, her þeye raðmen tüm öðretilen ve öðrenmiþlere “raðmen” yakýþtýramadým kendimi bu kutsamalara. Bir tek belki de bu yüzden sana; en yalnýz bildiðime dokunmuþ olmam. Deðiþtirebilirim sandým, ne küstahlýk!

Sana dokunmak satýrlara dokunmak gibi. Bir öykünün sonunu deðiþtirmek gibi ve deðiþtirdim satýrlarý, sandým ki böyle baþlar her þey. Yaþadýðýn gibi yazýlmýyor ve kelimeler karþýlamýyormuþ, öðrendim, öðreniyorum. Yüzümü döktüm aynalara, aklýmdaki bir an kaç satýr eder diye düþündüm, hesap edemedim. Kýrdým serçelerin kanatlarýný ve en çok incinen taraflarýmý sevdim. Her serçe kendimdim. Yorgunum þimdi ve etrafta çýt yok…