Sevdiðim

Dedi ki bana

Sen bana lazýmsýn

Onun için kolluyorum kendimi

Yoluma dikkat ediyorum ve;

Korkuyorum her yaðmur damlasýndan

Beni ezecek diye.



Bertolt Brecht







* * *



Bir var bir yok Mare…



Son bir haftadýr benimle. Mare hüzünlüdür, maðrurdur, öyle kolay kolay açmaz yüreðini kimselere.



“Çok meþgulsün sanýrým bu sýralar” dedim,

“Herkes yüreði kadar meþgul.”dedi.

Hoþuma gitti, bir kitaptan mý yoksa senden mi bu sözcükler diye sormadým, O çok soru sorulmasýný sevmez ve sormaz da.



Yüktür, her zaman onun için yanýt bekleyen sorular.



“Sýkýþtým,

Yine aðýr ve yorucu günler devrediyorum ertesi günlere…”dedi.



Farkýndayým, yüreði o kadar aðlamýþ ki, silmekten sýkýlmýþ, yine çelme takmýþlar en gülümseyen zamanýnda ayaðýna, düþmüþ yine, dizleri kanamýþ…



* * *



Bana kayýplarýný ve hüzünlerini verir misin?



Ferhat Uludere



* * *



“Sen güçlüsün.”dedim.

Herkes birbirine ne çok söylüyor son zamanlarda bunu.Herkes ne kolay kandýrýyor, karþýsýndakini ve kendini.

Ýðrendim bir an kendimden.



Erkekler yaralý, sakat, tökezleyen kadýnlarý daha çok seviyorlar, acýya daha dayanýklý olduklarý için, "ne kadar güçlü,benden sonra da kaldýðý yerden hatta sýfýrdan baþlar." diye düþündükleri için , ellerini uzatýyorlar, yerde dizleri kanayan kadýnlara.

“ Ben güçlü falan deðilim, eskidendi o.”dedi.

Hayatý sýfýrlayacak yaþta deðildi doðru, eskisi kadar cesur deðildi, doðru.





* * *



Ona kötü bir þey olsun istedim,

Bana aþýk olsun istedim.



Lale Müldür



* * *



“Zor artýk, haklýsýn, onca yaþanmýþlýk, onca hayal kýrýklýðýndan sonra sýfýrlamak zor.”dedim.

Sustum,

Sustu.

“Kapadokya ‘ ya gidiyorum yarýn, seminerim var 3 gün, gitmeden biþeyler yazmak istedim, sanýrým bu konuþtuklarýmýzý yazar giderim.”dedim.



“Sen bilirsin.”dedi.



Sevgiliyle balayýna gitmiþtim ben, çok kez gittiðim Kapadokya’ ya ilk kez gidiyormuþ gibi. Sonra Ankara ‘ ya.



Nisan sonuna doðru bir seminerim daha olduðunu, bu kez de …

“neyse”dedim.



* * *



Her þey , herkes için deðildir oysa

Kimi hiçbir þey öðrenemez karanlýktan

Yalnýzlýðý kullanmayý bilmez kimi

Kimi ayrýlamaz karanlýktan

Yaðmur herkese yaðar

Ama çok az insan tutar yaðmurun ellerini

Onca þarký,onca film,onca roman

Ama sevmeye yetmez herkesin kalbi

Çýð altýnda kalan, sele kapýlan

Aþktan ve acýdan ölen

Birkaç kiþi dünyayý baþka bir yer yapmaya yeter

Aslýnda onlarýn hikayesidir anlatýlan

Diðerleri dinler,seyreder,geçer gider

Geçer gider herkes



HÝKAYELERDÝR GERÝYE KALAN.



Murathan Mungan





* * *







“Yazýyorsun hala, hala biriktiyorsun.”dedi.

“Yazýyorum hala, ama biriktirmiyorum artýk!” dedim.



Eskiden kutularým vardý boy boy…

Defterlere, peçetelere alýnmýþ notlar, yazdýklarým, bana yazýlanlar, sinema,t iyatro,tren, uçak biletleri, kurumuþ çiçekler ve daha neler neler…



Nerede hata yaptýðýný, sorgulamaktan yorulduðunu anlattý, cümlelerini tamamlayamayacak kadar yorgundu, her cümle yarým kaldý, üþüdü, aðzýndan çýkýp yere düþerken.

“Seviyorum çok”dedi.

Durduðu ve baþýný önüne eðdiði yerde çok görmüþlüðüm vardý onu, ama ilk kez içi titriyordu.

Ve o yüzden zorlanýyordu,ve o yüzden gidemiyordu,ve o yüzden acýsýný bana bile anlatamýyordu.



Sýrtýný kimselere dönmek istemeyen, ama dönmek zorunda býrakýlan benim zavallý Marem…





* * *



Giderayak olduðumu,giderayak olduðunu,giderayak olduðumuzu görünce gitmez olacaðým.

Ne yýlan, ne tavus, ne de elmaydý günah olan.



“Hesaptý.”



Cem Mumcu





* * *



Çareler çare olamayýnca daralýr tüm yürekler deðil mi?

Çaresizliði yürek paralayýcýydý.

Kalmakla gitmek arasýnda sýkýþmýþ kalmýþtý.

Ne git diyebiliyordum ne de kal…

Seviyordu, çok.

Sevgisinin karþýsýnda çökmüþ , kanayan dizlerine usul usul pansuman yaparken aðlýyordu.





* * *



ne aðlarsýn benim zülfü siyahým

Bu da gelir bu da geçer aðlama

Göklere eriþti feryadým ahým

Bu da gelir bu da geçer aðlama

Bir gülün çevresi dikendir hardýr

Bülbül har elinden ah ile zardýr

Ne de olsa kýþýn sonu bahardýr

Bu da gelir bu da geçer aðlama

Aþýk Daimi Tercan





* * *



Acýya dayanýklý sanýrdým ben onu , anladým ki acýya dayanacak gücü kalmamýþ.

Yemeden içmeden kesilmiþtir,gözlerini açsa bir türlü kapatsa bir türlüdür þimdi , elini ayaðýný koyacak yer bulamýyordur, o dargýn kalamaz,dayanamaz, daha çok susmuþtur.

“Cinsiyeti vardý bu aþkýn”dedi.



Ýçim ürperdi.



Her sabah onunla uyandýðý için Tanrýya þükrettiðini söyledi.

Yalnýz uyanamazdý bundan sonra.

Uyanýrdý uyanmasýna da gülümsemezdi artýk kendine bile, deðil ki bir baþkasýna.



Her þey bu kadar yalan dolan olmuþken, her þey bu kadar yapayken, herkes bu kadar kindar ve nefret doluyken o nasýl bu kadar aþýktý hala ilk günkü gibi.þaþýrdým.



Aþk, hepimizin zamanlý ya da zamansýz kapýsýný çalar,ben geldim,içeri alsan da almasan da gireceðim der, pazarlýk etmez, fütursuzdur, ukaladýr.

Ama hepimiz biliriz ki bir zaman sonra sessiz sedasýz çeker gider. Kapýyý açýk býrakýr ki giderken ,Sevgi kapýda beklemesin.



“Mare, sen bunca zaman nasýl aþýk kalabildin, nasýl bu kadar sevdin,nasýl baþardýn,nasýl inandýn ve nasýl yenildin?”



Demiþtim ya ;



Mare, soru sormaz, soru sorulmasýný sevmez.



Sordum.



Yüktür her zaman onun için yanýt bekleyen sorular.



Yanýtsýz kaldým.




* * *





“….hep olduðu gibi yine denk gelmemiþti Mare'nin zarlarý.”