söz timsal Ayþe


kyrie’nin söylettiðidir..


-Ne saklayacaðým Ayþe’yi halâ seviyorum!.-
bütün harabeler saraylar üzerine hayal edilir
ya saraylar? hiç yýkýntýlarýn üzerinde oturduklarýný düþünmezler mi?
dökülmüþ yüzümü
Bir çocuk neþesinden baþka hiçbir þeyle takas etmezdim sen olmasan Ayþe!
öyle iþte,
Þatt’ul Arab hikayesi gibi Basra önlerinde..
Fýrat ve Dicle gibi yani,
Danyal deðneðinin ucunda vuslata akmak
ve hep fakirleri ve öksüzleri gözeterek süzülmek gibi
iki yandan birinde, ayrýlýðý adam akýllý yaþamak lazým!..

fakat ýþýðý yakmayalým..
zira kim kir pas içinde harabe,
kim vebal sahibi bir saray ortaya çýkmasýn..
bir kitabýn tam ortasýndan düþüneyim hep seni,
önsözler eline tutuþturulan bebeleri kucaklayan anneyken
sonsözün ne olacaðý belli olmaz!..

gün aðarýnca
terkedilmiþler kendisini kimsesiz hisseder,
oysa her Danyal’ý her sabah emzirecek bir aslan vardýr.
-Ayþe, sakalýmýn sakarýna siper al!-
çünkü yüreðim bir uçtan ikiye bölünüyor..
morlar giyiniyor ve uzuyor ayrýlýk yolunda mavera ,
ellerimin yangýný sensiz nasýlda bereketleniyor?