TIKLA-MA/OKU-MA

Þu an sanal ortamda deðil de bir gazetede yazmýþ olsaydým; bu yazýyý okumayýnýz diyecektim ama þimdi “týklama” diyorum.
Lakin bu bir þaka deðil, -gerçekten- týklamayýnýz, haydi yanlýþlýkla týkladýnýz; bari oku-ma-yýnýz…
Sahiden okumayýnýz!
Varsýn Þevket Baþýbüyük’ün imzasý olsun…
Hem sonra her önünüze sürülen yazýyý/yazýlarý okumak zorunda mýsýnýz?
Aslýnda böyle bir yazý yazmayacaktým.
Geçmiþte, aktif gazetecilik dönemimde/günlük yazdýðým zaman bu tür yazýlarý yazardým/yazmýþtým…
Ancak yararýndan çok zararýný görünce…
Hatta beni iþimden edecek kadar, zülfiyâre dokununca…
Zülfiyâre dokununca durum deðiþiyor maalesef …
Yani gerçekleri yazýnca insan…
Gerçekleri yazýnca ne mi oluyorr?
Ne olacak; düþman kazanmaktan baþka bir iþe yaramýyor…
Ýþte bu yüzden bir daha bu tür yazýlarý yazmayacak ve kimseye/kimseciklere karýþmayacak, kimseciklerin kafa konforlarýný bozmayacaktým…
Bozmayacaktým ama…
Ama kalem tutmanýn verdiði mesuliyet…
Ýþte bu düþünceyle…
Bu düþünceyle bakacak olursam sanýrým yazý sitilim deðiþecek/deðiþtirmek zorunda býrakacaktýr beni…
Oysa ilk baþta bu sitede yazmaya karar verdiðim gün hiç de öyle düþünmemiþtim.
Ben bu sitede suya sabuna dokunmadan yazacaktým… Yani bir önceki halimden farklý olacaktým.
Öyle olacaktým ama siz de takdir edersiniz ki insanýn sabrý bir yere kadardýr/insanýn sabrý bir yere kadarmýþ…
Hele serde duygusallýk varsa…
(Yazarlarýn-þairlerin duygusallýðý da çekilmez oluyor anlatabiliyor muyum?)
Yazar ve þairler ki, milletin/kendi milletlerinin sesi olmalýdýrlar/olmak da zorundadýrlar…
Kaným o ki; hiçbir yazar ve þair kaleme aldýðý, dile getirdiði mesele, velev ki kendi baþýndan geçmiþ olsa bile; sýrf kendi þahsi meselesi olduðu için yazmaz, -yazmaz çünkü yazar o kadar bencil davranamaz- yazar; söz konusu meselenin þümullü olduðuna inandýðý için, yazdýðý meselelerin, -bir çeþit- ümmeti ilgilendirdiði için, insanlarla paylaþýlmasý gerektiðine inandýðý için yazar…
Bu konuda –belki de- en güzel sözü, þair Mehmet Emin Yurdakul; “Unutma ki þairleri haykýrmayan bir millet, sevenleri toprak olmuþ öksüz çocuk gibidir.” diyerek bizlere tercüman olmuþtur…
Onun için siz; siz olun þair ve yazarlarýnýzýn haykýrmasýna müsamaha gösteriniz.
Evet, yazýnýn baþlýðýný önce “týklama” koymuþtuk sonra biraz tereddütlü davranýp “týkla-ma” koyduk.
Þimdi muhayyersiniz; ister týklayýn, ister týklamayýn…