SUSMANIN TÜRÜ MÜ OLUR?

Olur tabi. Nasýl mý?
Bir sohbette baktýnýz boþ ve çok yavan bir tema açýlmýþ; o an söze katýlým manasýz olur ve suküt ikrardan gelir der, el kol baðlar izleriz.
Veya;
Baktýnýz ki konu çok absürd ve bellek dýþý bir sürece girmiþ; gösterdiðimiz tepki mimiklerimiz olur, “þaþýrmýþ” bir duruþ la veririz tepkimizi. Beden dilimiz devrededir artýk.
Veya;
Baþýmýzla “yukarý/aþaðý” onay ifadelerini içtenlikle iletiriz ortamdakilere.

Veya;
sessizliðin sýnýrlarýný tercih edip bekleyiþe geçer anlatýcýnýn dikkatini çekmeye çalýþýrýz. Huzursuz bir sabýrsýzlýkla hemde.
Veya;
Ýfade edemiyeceðimiz öfkemiz pusu kurmuþtur içimizde. Öyle bir sancýdýr ki, geçmiþin birikimlerini gel/gitlerine takýp, karþýmýzdakini acýtmak, kantmak için soluk almadýr, bu susuþ. Edebi uyku gibi acý verir kiþiye bu bekleme süresi.
Veya;
Kýrýlgan ve hassas kulaçlarýn bekleme sürecidir; belki de yeni kaznýmlara atýlacak olan adýmlarýn suskusu ve onarým isteðinin kuluçka dönemidir.
Veya;
Negatif bir sürecin baþlattýðý andýr. Karþýmýzdakinin anlatýlarýndaki anti tezleri bellek çekmecesinden çýkartýp sunma sürecinden önceki bir dik duruþtur. Bir içe kaçýþ ve daha önce ifþa edemediklerimizin biriktiði havuz baþýdýr.
Veya;
Aþk yürek kapýmýza dayanmýþtýr, ayaðýmýzý yerden kesip, karlý daðlarýn zirvesine ulaþtýrma heyecan kýrpýntýlarýnýn tomurcuklandýðý süreçtir. Belki de yüreklerin ifade edemediklerini gözler ile konuþtuðu andýr.
Veya;
Hiçbir sözün bize yeterli olmadýðý, yanlýþlýklýklar, aldanýþlar, tükeniþler, yanýlgýlarla geliþen sürecin o son noktasýdýr, belki de güvenin ve sevginin kredisinin tükendiði o anda, tükeniþin son duruþudur, bu susku…
Veya;
Korkularýmýzla yüzleþtiðimiz o andýr. Hani kaybetme korkumuzla “dýnk” diye buluþtuðumuz o andýr.
Veya;
Bizi tam “can evimizden” yakalayan acý, evet çok acý bir anksiyete bir umarsýz duruþun tepe noktasýna varmýþ, somuttan soyuta süregelen YAÞAMA karþý söylenebilecek her sözün anlam yitirdiði ve hiçbir yönü olmadýðý bir gidiþtir.
Bir de;
Öyle bir susuþ vardýr ki; hedefi olmayan tek suskudur. Hiçbir beden dilinde yer almayan, eylemsiz ve duraðan bir edimle o son VEDA anýdýr; hani hayatýný “doyasýya” yaþayamadýðýnýn tek “görsel” anlatýsý olan GÖZLERÝ AÇIK bir susku…

Emine Piþiren/Bursa/12.02.2009