“Sizi daha önce bi yerlerde görmüþ olabilir miyim? Aman sakýn bana sormayýn kuzum, hafýzam hayli zamandýr Ýstanbul baharlarý gibi. Bakýn en iyisi þöyle yapalým, siz bana anlatýn, nerede tanýþtýk, neler konuþtuk? Varsa bi' muhabbetimiz, çekinmeyin anlatýn. Ah gözlerinizi hatýrlar gibi oldum þimdi, o gece de bana týpký böyle bakmýþtýnýz!

Sesinize döndüm yüzümü, haklýsýnýz, haklýyým. Iþýktan birlikte nefret etmiþtik, Ay'ýn karanlýk yüzünü anlatmýþtýnýz bana, kaç kadeh þahit.

Bir kapý vardý tam karþýmýzda, hatýrladýnýz mý? Açýldýðýnda ýþýk vuruyordu yüzlerimize. Kapatmayý unuttuklarýnda gözlerinizi hissettim boynumda. Tutup gözlerime kaldýrdým bakýþlarýnýzýn ucundan. Kapkaraydý, simsiyahtý gözleriniz. O kadar meftun olmasam, emin olun hiç unutmazdým.

Peki þimdi nasýlsýnýz? Bir kaçaðý kýstýrdýnýz, aþýk mýsýnýz?”

...

Aþýktým galiba. Kapýyý her açýþýmda ‘bu son!’ diyordum. Ama her kaçamak bakýþ bir vedaydý, sana ve bana. Gözlerinden bilip seni, gidecektim. 'Kaldýr baþýný bak þu adama be kadýn! Sana cesaret býrakýp gidiyorum. Kapatma kapýyý ardýmdan.'