Koþmayý severdin sen.

ve kargýný gerip, perdah ederdin acýný...
Kitaplar yoldaþýn olurdu bu uðurda.
Uykunun koynuna salmadan evvel, bedenini;
bir sezeryan inlemesi dikerdin göbeðinin üstüne.
Bense bitkindim, üretemeyecek kadar
ve fakir; huysuzluðumun yamacýnda...
Nebris giyerdim vardýkça sana ve bitiþ çizgisi
ayaklarýmýn arasýndan kaydýkça;

Gözyaþý þiþesini perçinlerdin, susuzluðundan.

Çeliþkin zýmbalarken, sözcüklerimi;
Týrnak aralarýmdan çocuklar ürerdi
Saklandýðýn tambura doðru...
Güneþi ýslatmaya niyetli.

Çocuksu sevinçlerini saklardýn,

At yelesinden bir kumbaraya
Daha çok;
Bezgin bir çatý katýna benzerdi o zaman
çocukluðun...
Gözlerinin en aþina olduðu gerçeði kucaklamak isterdin,
ve bir suç nüshasý sayarak yapardýn bunu.

Kýrmýzý karanfilleri, mor üfleyerek kuruturdun..

Düþsün diye bir yeþil hiddetle,
Ýçsin diye toz zerreciði benliðini.
Omuriliðinde açtýðýn pýnardan...