Hangi yaðmurda sýzdýn içime bilemiyorum ki! Kanýma karýþtýðýn günün adýný koyamýyorum. Sahi; damarlarýmda gezinirken,zamanýn hangi dilimindeyiz sen çözebiliyor musun?

Nasýl da üþüyordum sensizliðin anemisinde! Güneþe nankörlük ediyormuþum, onun suçu deðilmiþ sýtmalanmalarým. Özür dilerim Güneþ! Bana yanlýþ anlatmýþlar, yakýcý-kavurucu ve göz kamaþtýran sen sanýrdým, sitemim bundandý. Darýlma ama bir BULUT seni emekliye ayýrdý. Artýk bir BULUT'un göðsünde düþlere yatýp, söndürüyorum seni. Saçlarýmý O'na okþatýyorum ellerimi de O ýsýtýyor.

Gündüzler de geceler de aydýnlýk ve BULUT'lu. Artýk debelenmiyorum güneþli günleri seviyorum diye! Iþýk, gördüðün deðil hissettiðin kadar aydýnlatmakmýþ ruhunu...

Tek düþmaným rüzgar artýk. Doðayla bile kavgaya baþladým. O sesini yükselttikçe, bakýþlarýmla þimþekler çaktýrýyorum. Daha galip olanda malup olanda belli deðil. Sanýrým uzatmalarý oynarken bile, kim bilir kaç mevsim deðiþecek. Hem ne önemi var ki? Tabiatla kavgaya tutuþan ben deðilmiyim, bir de mevsimleri alýrým karþýma...

Sevda lugatýnda ''zaman'' gizli özne, ''kaçýþ'' ise yeri olmayan bir betimlemedir. Her yürek kendi literatüründen seçer kelimelerini. Aþkýn ayetlerini yazar, inanç kitabýný yaratýr ve okudukça yarin adýný zikreder aþýk. Artýk sevi ayinleridir ömrü! Ayinler ise vukuya erdiðinde biter. Ne zaman ki, ayaðý vuslatýn eþiðindedir o vakit gözünü açar dinlenir...

Þimdi ýþýðýnda, sýcaðýnda, yangýnlarýndayým... Vuslata çok var bilirim. Güneþ öldü! Rüzgar korkuda! Mevsimler sýraya geçti...
Sen sus! Ses etme, öðrenmesinler rakiplerinin onlardan biri; bir BULUT olduðunu!
Kavgamý ben baþlattým ben bitiririm. Ama bana söz verir misin ? Kaybedersem ýslatmayacaksýn topraðý!!!

Elif Battal