AÞKINA MAHKUM

Yalnýzým
Bunca acý tek bir söze nasýl sýðabiliyordu?
Aldým bunu dudaklarýmýn arasýndan
Saplayýp kalbimi onunla parçaladým
O söz ki;
Rengi,yarým kalmýþ aþklarýn tarifsiz esmerliðine kaçýyordu.
O söz ki;
Sapladýkça kalbimin her parçasýna yüzünü yeniden çiziyordu.

Kalabalýðýn içinde yalnýzlýða sürükledin beni sevgili
Hayallerimi kara çarþaflara sardýn
Mabedim oluverdin bir anda...Ümidim...
Gece girdabýnda aðlayýþlarým
Aþkýna su gibi ihtiyaç duyduðum,kutsalým...

Bilirsin mahkumlar sevilmez
Ve ben de senin mahkumundum
Bu koca þehir de benim zindaným...
Kapýlarýndaki kilitleri kýrýp da bir türlü býrakýp gidemediðim
Sen de kendi mahkumunu sevmedin sevgili!
Bu yüzden
Aþkýmý,en büyük suçumu affetmedin.
"Elveda"deyip cezamý kestin.

Ne zaman sevgine acýksam hep kendi kalbimi yedim
Kendi etimi,aþkýmý,ruhumu yedim.
Bendeki seni aramayý düþündüm bir an
Bir eflatun ölüme sattýðýn o aþkýmýzý...
Ama yapamadým.
Çünkü sana muhtaçken deðil;senle dopdoluyken haykýrmalýydým feryadýmý.

Hatýrlar mýsýn?
Sana hayattan daha kötü davranmamý isterdin benden
Verdiðinden fazlasýný istemeye cesaret etmeyen
Seni incitmekten ölümden korkar gibi korkan
Ömrünü ve varlýðýný sana adamaya hazýr benden...
Oysa bu deðildi istediðin.

Farkýnda deðildin bana karþý hoyratlýðýnýn
Bunun için fýrsat tanýmamýþtým sana çünkü
Hep affetmiþtim.Hep...
Kalbinin en kötü yanýný bile sevmiþ
En hain ve en suçlu halini bile affetmiþtim ya!
Ýflah olmazdý artýk bu aþk sana göre.

TAYLAN EKÝN