PAMUK ÝPLÝÐÝ               

Pamuk ipliðine baðlý hayatlar sürüyorduk,
Tüm kanatlarýmýz kýrýlmýþtý,
Uçamýyorduk en sevdiðimiz turuncu gün batýmlarýnda,
Ve kapalýydý tüm kapýlarýmýz,
Kendi içimize girip saklanýyorduk.

Pamuk ipliðine baðlý hayatlar sürüyorduk,
Aþklarýmýz da aþýklarýmýz da bize yabancýydý,
Kendimizi bile tanýmýyorduk.
Birlikte baþladýðýmýz her yol çýkmaz bir sokakta son buluyorduk.

Oysa bilseydin iki dudaðýnýn arasýydý düþtüðüm uçurum,
Ne yöne kaçsam parmaklýðým oluyordun,
Sana çarpýyordum.
Adýný hep en soðuk en karanlýk duvarlara yazýyordum,
Ve ýsýnýyordu karanlýklar,
Sen bilmiyordun.

Kelebek ömürlü sevdalar içinde hep figüran rolleri kapýyorduk.
Yoldan geçen aþýk oluyorduk,
Hiçbir zaman sesimiz olmuyordu,
Varsa yoksa nefesimiz ile anlatýyorduk sevdayý,
Derin derin soluyorduk.

Karýn tokluðuna yaþýyorduk hayatý,
Dikili bir sevdamýz olmamýþtý hiç seninle beraber,
Bir ayaðý çukurda oluyordu hep aþklarýmýzýn,
Ve neden sonra öðreniyorduk kalplerimizi avuçlarýmýzda taþýmayý,
Siyah gecelerde hep yalnýz yatýyorduk.


Terk edilmiþ þehirlere dönüþü olmayan sürgünlere gidiyordum,
Tekin olmayan sokaklarda yürüyordum ve gece yarýsýný vuruyordu saatler,
Arkamda dünyanýn en güzel gözlerini býrakýyordum
Yasak bir bade misali tatmaya korktuðum dudaklarýný uzak þehirlere emanet ediyordum gün batýmlarýnda,
Lodoslar esiyordu ve savruluyordu hasretin,
Bir yaprak parmaklarýmýn üstüne düþüyordu,
Kuru yaprak kokuyordum.

Senin olmayan gözler görüyordum sana benzemeyen yüzlerde,
Sen gibi bakýyordu,
Ayak izlerin sana uzak þehirlerde ne arýyordu?
Neden parmaklarýný buluyordum omuz baþlarýmda?
Sen olmadýðýn halde nasýl görüyordum seni,
Bilmiyordum.

Ve neden hep sen söndürüyordun sigaralarýmý,
Baþýmý yastýða koyduðumda duyduðum kokun nasýl gelmiþti buraya kadar?
Bu sessizlik de senin deðil miydi?
Bu soluklar ya her an ensemde duyduðum sana ait deðilse kimindi?
Bilmek istiyordum.

Dinmeyen yaðmurlarla öðreniyordum dönüþü olmayan sürgünlerden dönmeyi,
Ýliklerime kadar ýslanýyordum,
Bulutlar halime þaþýrýyordu.
Bir kibrit yetiyordu yakmaya içimi,
Küllerimi en büyük ýrmaða döküyorlardý,
Sonra uçsuz bucaksýz bir yalana düþüyordum,
Seni arýyordum.

Ansýzýn baþlayan bir aðrý oluyorsun sol yanýmda,
Nedenlerim niçinlerim oluyordun,
Cevapsýz sorular buluyordum gözlerinde,
Ve son ayrýlýk vakti yaklaþtýkça ellerim titriyordu,
Sen bakmýyordun.

TAYLAN EKÝN