KAÇAK

Karanlýðý delen bir el feneri kadar hýrçýndýk,
Gece üstümüze çöküyordu,
Boyumuzdan büyük iþlere kalkýþýyorduk,
Soðuktu, üþüyorduk,
Ýkimizin de içinde ezilen bir yürek vardý,
Bütün bir hayatýmýz buz tutmuþtu..
Gittikçe küçülüyorduk..

Karaltýlar yürüyordu,
Þimþekler çaktýðýnda birbirimize bakýyorduk,
Gözlerin ýslaktý,
Saçlarýnda yaðmur dolaþýyordu,
Sessizce arabalarý sayýyorduk.

Sokak lambalarý sönüyordu,
Yanýp kayboluyordu yýldýzlar,
Uzaklardan sesler geliyordu,
Kalkýp gidelim diyordun,
Gözlerin aðlamaya hazýrlanýyordu.

Ellerinin altýnda atan kalbimdi.
Duracak sanýyordun,
Ýçinde kocaman bir volkan kývranýyordu.
Sis bulutu gibi kaçamýyorduk kaderimizden,
Nereye gitsek bizi sarýyordu,
Büyük kollarý vardý,
Gözlerinin rengi eflatundu,
Saçlarý siyaha çalýyordu.
Adým atsak beyaz bir duvar gibi bizi durduruyordu,
Sürekli içimize kapanýyorduk.
Kader garip þeydi.
Kopan bir tesbih gibi daðýlýyorduk.

Aldýðýmýz her nefes aðarýyordu,
Gittikçe yaþlanýyorduk,
Ve gittikçe küçülüyordu içine saklandýðýmýz kabuðumuz,
Bozuk bir saat kadar yalancýydýk,
Doðru gösterdiðimiz tek anlarda da,
Kýrýk dökük bir þarký çalýyordu.

Bir yerlerde birileri yanýyordu,
Çýðlýklar karanlýða akýyordu,
Korkuyordun, baþ parmaðýn yaralýydý,
Sahipsiz ayak sesleri koþuyordu yanýmýzda,
Biliyordun, birazdan beni götüreceklerdi,
Bir þehir beni arýyordu,
Aðlasan kaçmazdým,
Ne çok yaðmur biriktirmiþtim alnýmda,
Kýlýmý kýpýrdatacak deðildim.
Ýçimde kaçýþlardan yorgun bir adam yatýyordu.

TAYLAN EKÝN