“Sevgi Mektuplarý”


Yavuz Bülent Bakiler’in “Arif Nihat Asya’nýn Sevgi Mektuplarý” adlý kitabýný okudum.
Tabiri caizse; okurken bir kýlçýk battý nah þuracýðýma.
Belki de o kadar edebi/kaliteli deðildi okuduklarým ama benim yaþadýklarýmla bire bir örtüþünce…
Örtüþünce duygulandým.
Geçmiþime gittim.
Buðulanan gözlerimin önüne en son yaktýðým mektuplarýn alevleri canlandý.
Evet, asla mübalaða yapmýyorum.
Benim de Arif Nihat Asya’ya benzer sevgi mektuplarým olmuþtu.
Kim bilir sizin de olmuþtur.
Ki yaþýn kýrk ve üzerinde ise muhakkak olmuþtur.
Zira bizim zamanýmýzda “mektup” vardý, internette “chat” yapmak yoktu.
Birbirimize yazdýðýmýz mektuplar kalýcý olurdu þimdiki gençlerin internette “chat”laþtýklarý gibi su üzerine yazýlan yazýlar gibi deðildi.
Hem su üzerine yazýlan yazýlar gibi geçici deðildi bizim birbirimize yazdýklarýmýz hem de gayri ciddi deðildi.
Bizim birbirimize yazdýklarýmýz essah ve saf duygulardý.
“Bayrak þairi” olarak ilköðretim ders kitabýnda okuduðumuz “Bayrak” þirinin þairi Arif Nihat Asya’yý belki þimdi ki nesiller anlamaz.
Anlamaz onu þimdiki nesil ama ben ve benim yaþýtlarým çok iyi anlarýz onu.
Zira o zamanki gençler el ele bile tutuþamazlardý….
Ölümüne severlerdi ama çoðu bu sevgisini saklar, anlatmaz içine gömerken kimileri de Arif Nihat Asya’nýn yaptýðý gibi mektuplara dökerdi.
Sýrf mektuplara dökerek…
Evet, sevgilisini sadece mektuplarýnda kucaklayýp öpebilmek vardý o zaman…
Yavuz Bülent Bakiler’in “Arif Nihat Asya’nýn Sevgi Mektuplarý” adlý kitabýnda; tam 97 sevgi mektubu var. Bilmem sizin de dikkatinizi çekti mi, “aþk” demiyorum, “sevgi” diyorum, sevgi mektuplarý…
Benim de ondan az deðildi niþanlýlýk döneminde yazdýðým mektuplar.
Az deðildi, hat ta üç kat fazla mektuplarým vardý ama hiçbirini ben muhafaza etmemiþtim. Hepsini sevgili niþanlým saklamýþtý týpký Servet Akdoðan’nýn yaptýðý gibi…
Lakin bir fark var ki, Servet Akdoðan hanýmefendi bir þairin kendisi için yazdýðý mektuplarý muhafaza ederek, (Yavuz Bülent Bakiler’in gayretiyle) kitaplaþtýrýldý ama benimkisi muvaffak olamadý.
Muvaffak olamadý çünkü benim “cahillik” hýþmýma uðradý.
Her þey bir tatsýz tartýþma ile baþlamýþtý. Duygusallýk yönüm aðýr basmýþ olacak ki bu tatsýz tartýþma kavgaya dönüþtü. Bir aile içi kavgasý idi ama olan o güzelim sevgi mektuplarýna olmuþtu Hem de yýllarca çeyiz sandýkta saklanan mektuplara….
Taa lise döneminden baþlayarak yazdýðým ve postayla kendisine gönderdiðim o el deðmemiþ duygu seli mektuplarý eþimden gizli (eþimin evde bulunmadýðý bir zaman) çýkartýp evin bahçesinde yaktýðým ateþin içine attým. Sonra elime uzunca bir deðnek alarak, mavi, mor mürekkeplerle yazýlan sevgi mektuplarý karýþtýra karýþtýra yaktým.
O gün görünürde yanan mektuplardý belki ama aslýnda yanan duygularýmdý, sevgilerimdi, aþklarýmdý daha ötesi yüreðimdi…
Ben yüreðimi yakmýþtým o gün anlatabiliyor muyum?
Bir insan yüreðini ateþe atýp da sýradan bir deðnekle karýþtýra karýþtýra yakar mý?
Ben yaktým ve küllerini de karýþtýrarak seyrettim...
Ýþte o yüzden anlamlý geldi Yavuz Bülent Bakiler’in “Arif Nihat Asya’nýn Sevgi Mektuplarý” adlý kitabý…
Okumanýzý hararetle tavsiye ederim çünkü kitapta benzer yaþadýklarýnýz olacaktýr, illa ki olacaktýr…