Susma ! Yeter artýk çok yoruldum bu yolda..ne olur susma..bir iþaret ver konuþmasan bile yaþam belirtisi ver bana..yaþayamýyorum olmuyor..yapamýyorum.."sensiz olmuyor" demek istemiyorum ama kendimi bi okadarda demekten alýkoyamýyorum..bu zorlu hayat yolunun engelli yollarýnda ilerlerken belkide beni en çok yoran sendin..susmalarýn..hep susuyordun sen..ben birþeyler için çabaladýkça sen hep susmayý seçtin..sustun..senin her susuþun bana bir tokat gibi geri dönüyordu..görüyordun bunu..görmüyordum diye inkar bile edemezsin..4 aydýr hayatýmda olmamana raðmen seninle ilgili yeni hiç birþey duymama,seni görmeme raðmen seni rüyamda gördüm.."peþimi býrak,artýk bana bir þekilde haber yollama" diye haykýrýyordun..gerçekten böylemi düþünüyorsun çok merak ediyorum biliyomusun..böyle düþünüyorsan bile seni böyle düþündürücek ne yaptým buda bir merak konusu tabii..ama ben sana hiç biþey yapmadým biliyomusun.senin o iðrenç,seviyesiz,bencil huylarýndý böyle hissettiren..senden nasýl bahsediyorum görüyormusun..belki beynim senden nefret ediyor..belki deðil evet beynim,mantýðým senden nefret ediyor..kalbimde bi okadar seviyor..