Baþlamak; nerden olduðunu bilmeden
Yeri tutturamadan bir adým atmak
Nedensiz bir soru sormak belki
En deli fýrtanalarý göze alarak denize açýlmak

Sessiz bi kaðýda anlatmak derdini

Nedendir bilmeden eðrilmek
Yaþ dökmeden yaþlanmadan
Yaþ olmadan eðrilmek
Göze aldýklarýný sorgulamalarýna izin vermeden
Gidivermek gidebilmek
Nereye olduðuna kendine bile sormaya fýrsat býrakmadan

Sessizliði tercih etmek varken, gürültülü boþluklarda yuvarlanmak
Küfür edercesine bir deliliðe
Ayný deliliðe sürüklenirken yine
Tekrar bir sessizliði bozarken kalemin
O tanýdýk satýrlarý kazýrken kaderin
Deðiþtirmek için yapacaklarýn her dakika katlanýr
Sen ise giden bir gemi gibi izlersin onlarý
Yalnýz onlar git gide büyür
Seninkiler küçülerek giderken
Sen gözünde büyütecek birþeyler ararken
Küçülüverir devler
Sana kala kala Anka kuþunun külleri kalýr
Her gün yeniden doð diye
Ama bilir misin ki
Her yeni doðuþ acýlý bi ölümle beraber gelir
Biz Anka kuþu deðiliz acýsýz ölümlerle küllenelim
En büyük laneti kanat çýrpýþlarýmýzla bozalým
Kaderimizdir bizim sessiz ve acýlý ölüm döþekleri
Bu bohem kader yazýtlarýmýzýn kutsal cümleleri
Þahitlik etmez ne yaþýmýz ne de zaman
Sadece kendimiz
Sadece benliðimiz
Eserlerimiz
Vaatlerimiz
Ve hiç bizim olmayan sessizliðimiz
Güneþi tepede görene dek beklemeliyiz
Böyle bir parýltý alacaktýr tüm karanlýðýmýzý
Ve biz o zaman günahlarýndan sýyrýlan bir melek gibi
Affedilip sessiz adýmlarýmýzla cennete yol alabiliriz
Günahýn ilk þartý yok saymaktýr
Affediliþin ise unutmak
Ve sözlerimiz hep yok saymakla baþlýyor
Ah... Unutmakla bitmeyecek sözler...