HADÝ ÝNSANLIK!

Yazýk bir hiç uðruna giden emeklere
Her birimiz evimizde rahatça oturuyoruz
Sobalarýmýz yanýyor, klimalarýmýz çalýþýyor
Bir elimiz yað da diðer elimizde bal da duruyor
Hiçbir þeyi düþünmeden yaþayýp gidiyoruz
Ama hiç de ardýmýza bakmýyoruz bile
Bunca yýldýr bizimle olan güzellikler
Ellerimizin arasýndan kayýp gidiyor
Bir sürü canlý, hayvan, bitki soluyor
Bizim olan hava, su ve toprak bile
Bizim umarsýzlýðýmýzdan ötürü bize küsüyor
Kuþlarýn kanatlarý kýrýlýyor,
Kutup ayýlarýnýn evleri yok oluyor,
Bitkileri ise bizler yakýp yýkýyoruz
Ama hiç birimiz yaptýðýmýz kötülükleri
Düþünmüyor ve görmüyoruz bile
Fakat geride kalan ve sessiz sedasýz
Yitip giden bir sürü can var aslýnda
Daha ne duruyoruz ki insanlýk olarak?
Daha neyin olmasýný bekliyoruz ki?
Yoksa yine her þeyi kaybedince mi
Deðer verip geri gelmesini dileyeceðiz?
Býrakalým artýk uyumayý sýcacýk yataklarýmýzda
Zaman belki de biz düþünesiye kadar geçip gidecek
Uyuduðumuz yerden kalkmalý artýk
Birkaç güzelliði yitirmiþ olsakta
Daha kurtaracaðýmýz birçok güzellik var
Daha kurtarýlacak bir sürü þey varken
Yerimizde saymak yerine el birlik
Bizim olduðuna inandýðýmýz dünyayý
Yine bizim yapmanýn vaktidir bu gün
Herkes bir canlýya el uzatýrsa
Herkes kalbinin sesini dinleyip bulursa güzellikleri
Elbet karanlýklar aydýnlýða çýkacaktýr
Önümüzde upuzun bir yokuþ olsa da
Emin adýmlarla bitirebiliriz bu yokuþu
Ve yokuþun sonunda her bir insaný bekleyen
Güzel dünyayý görebiliriz yaþlý gözlerle
Ama bu yaþlar hüzünden deðil sevinçten olacak
Hadi insanlýk! uzat ellerini canlýlara
Uzatta bizler gibi canlýlarda mutlu olabilsin bu dünyada