Karþý apartmandan bir cenaze çýkar, cam kenarýnda oturan kadýn kalkar usulca oturduðu yerden,fazla tanýmasa da öleni, bir hüzün çöker yüreðine sorgulamaya baþlar o andan itibaren kendini ve karar verir hemen deðiþmeye sanki çok kolaymýþ gibi…


‘’Ýþte son’’ der ‘’ bir gün benim de içine kurulacaðým son tahta köþk’’ ölümün soðuk rüzgarýmý dýr ya da gördüklerimidir bilinmez, deðiþme isteðine sebep…


Hemen odasýna gider dolabýný açar en güzel kýyafetini seçer, sýkýca arkada topladýðý saçlarýna özgürlük hakký verir, yüzünün solgunluðunu gizlemek istercesine hafif bir makyajla renklendirir yanaklarýný dudaklarýný, saçlarýna þekil verirken, bilir saçlarýn kadýnlarýn yüzlerine kattýðý anlamý, saçlarýna attýðý her fýrça darbesinde hayat listesine eklemek gerekenleri düþünür yeni bir dünyaya adým atarken son bir kez bakar kendisine boy aynasýnda…Bakar ve görür hüzünlü gözbebeklerinde deðiþimin kolay olmayacaðýný…

Selma Polat