Þimdi hangi þehirdeyim diye sordum yüreðinin kýyýlarýna vurduðumda. Daðlarýnýn yamaçlarýnda dinlendim belki, belki denizlerinin derinliðinde boðuldum bir Firavun günahkarlýðýnda.

Günler, aylar belki de yýllar sonra… Hangi þehir hep sen gibi geldi kim bilir kaç kere, saymadým… Tutmadým hesap. Kaðýtlarýmý çoktan yaktým, verilmiþ sözlere inat… Saklamadým mektuplarý.

Senin þehrini unuttum diye, baþka þehirlere göçmedim ben.

Baþka daðlarýn yamaçlarý, baþka denizlerin derinliði sen kadar uzak kaldý bana.

Gözlerimi sakýnýrken uçurumlarýn maviliðinden, zifiri karanlýklarda sen diye boðulmaktý beni mutlu kýlan…

Acý çekti diyenlere inat, acý çekmedim ben…

Þükür ettim ilahi dinlerin saflýðýnda…

Seni böyle yaþamak düþtüyse þu birkaç soluk hayatta, gündüzlerimi karartan, uçurumlara sürükleyen sen deðil, benim nankörlüðümdü… Secde ettim Firavun geç kalmýþlýðýyla…

Oysa bilmedi hiç kimse…

Derin, sessiz gecelerde… Sen her þey kadar uzakken bana… Ve O senden daha fazla yakýnken…

Ben bir tek Tanrý’yla aldattým seni!..

Çaðla GÖKDENÝZ