1970 ila 1980 arasýndaki 10 yýl Alan köylerinin deðiþim yýllarýydý. Daha önce geniþ arazileri, yüzlerce koyunu, keçisi olan insanlar "Þeere" özenince topraklarýný birer birer terk etmeye baþladý. Beypazarý, Nallýhan ve Bolu, vefâkar, yiðit ve mert insanlarý Köroðlu'nun baðrýndan söküp söküp aldý. Þimdi yaþlarý 40'ýn üzerinde olanlar çocuklarýna Alan köylerinin o dönemdeki dayanýþma ve yardýmlaþma ruhunu anlatsa, çocuklarý yakalarýna yapýþýr ve sorarlar: "Bu güzellikleri neyin karþýlýðý olarak terk ettiniz." "Þeerlere daðýlan Alanlýlar" kazandýklarý yanýnda mutlaka kaybettiklerinin de muhasebesini yapmalý.

Binlerce küçük baþ hayvanýn gezdiði bayýrlar boþ kaldý. Þimdi tarlalar hüzünlü, çeltik tarlalarý aðlýyor. Ben þimdi yaþlarý 20'nin altýnda olan ve nüfus kaðýtlarýnda Alan köylerinden birinin adý yazan gençlerin kolundan tutup, çocukluðumun Alan düðünlerine götürmek istiyorum. "Yýllardan sanýrým 1975 idi. Dokuz yaþýmdaydým. Þuan kimin olduðunu tam hatýrlayamýyorum ama Alan'a düðüne gidiyordum. Çeltikdere'den yürüyerek Alan'a vardýk. Alanhimmetler babamýn köyüydü. Dereli Koca Abdullah'ýn (Goca Apla) kýzý Safinaz'a aþýk olmadan önceki köyü. Adýný "Kürt Musa" diye her yere duyurduðu, çayýrlarýnda güreþler tuttuðu köyü. Alan'daki halamlar beni çok severdi. En büyüðü Makbule halam, daha küçüðü Aþa halam (Ayþe) ve onlarýn çocuklarý akrabalarýmýz. Hatta okul tatillerinde birkaç gün halamlarýn yanýnda kalýrdým. Þöyle dört davullu, dört köçekli bir Alan düðünü oldu mu babam beni birkaç gün önceden halamlara yollardý. Çocukluðumun Alan düðünlerindeki sevgi, saygý ve dayanýþmayý bir daha baþka bir yerde hiç göremedim. Alanlýlar düðünlerde biraz deli dolu olurlardý.

Baþta Himmetler olmak üzere bölge köylerin kendilerine göre adetleri vardý. Oyunlarý bile farklýydý. Hele Oðlan Kýnasý Gecesi oldu mu yer yerinden oynardý. Köyün tam ortasýna büyük bir ateþ (ataþ) yakýlýr, bu eðlenceye gelenler kalabalýðý tabancalarýyla selamlardý. Tak tak tak tak sesleri daðlarý taþlarý inletir, insanlarla birlikte bütün mahlûkat bir hafta boyunca düðün yapardý. Biz tabancalardan saða sola sýçrayan boþ kovanlarý toplar, duvak günü "kimin daha çok boþ kovaný" var diye yarýþýrdýk. Düðünlerde herkes toplumda o güne kadar edindiði yer kadar deðer görürdü. Köklü sülâlerden gelenlere saygý gösterilir. Herkes nerede ne konuþacaðýný bilir. Düðün evinden yayýlan sevgi ve hoþgörü bütün köyü kaplardý. Çocuklar biraz mýz mýz edince, "Oðlum bugün düðün" diye uyarýlýrdý. Bir de belalýlar vardý. Ama onlara kimse iliþmezdi. Düðüne gelenler sadece düðün sahibinin deðil, bütün köyün misafiri olurdu. Bütün Alanlýlar düðün sahibi için bir haftalýðýna nerdeyse iþi gücü býrakýrdý. Kusursuz bir düðün sonrasý, Derelilerin, Depeli Ardýlýlarýn, yada Gýrbýzlýlarýn, "Adamlara helal olsun" diyeceðini herkes bilirdi. Yersiz bir davranýþtan bütün Alan köylerinin zarar göreceði de bilinir ve deli dolular frenlenirdi. Kýþ düðünlerinde hiç bir misafir dýþarda kalmasýn diye köyün bütün evlerinde misafir odalarý açýlýr, sobalar yakýlýrdý. Karnýn aç mý tok mu diye sorulmadan sofralar kurulurdu. Alan düðünlerinde aradan geçen 27 yýla raðmen unutamadýðým bir güzellik de Himmetler çevresinde olan köylerdeki insanlarýn birbiriyle kaynaþmasýydý. Aþþa Köylüler, Balý Köylüler, Kuçuk Köylüler düðünlerinde dýþarýya karþý "Alan Köyleri" imajý verirdi. Yaþlýlara hürmet gösterilir, gençlerin sýrtý sývazlanýr, çocuklarýn baþý okþanýrdý. Alan Düðünleri beni o kadar etkilemiþti ki, 7-8 yaþýndaki çocuk halimle, "Allah’ým Alanlýlar bizim köyden bir kýz alsa da bir düðün görsek" diye dua ederdim. Sanýrým benim bu dualarým sayesinde Dere'den Alan köylerine, Alan'dan Dere'ye epeyce gelin ablamýz geldi-gitti.

Geçen yaz yine bu mekanlarý gezdim. Attýðým her adýmda karþýma davullarýyla harman yerinde allý pullu köçeklerini kovalayan davulcular çýktý. Hamdi'nin Kürt Dayý'nýn, "Derelile cümleten hoþ geldiniz" sesi kulaklarýmda yankýlandý. Ve mahþeri kalabalýkta yerinde duramayan ata bindirilmeye çalýþýlan al duvaklý gelinler gözümün önünden geçti. Gezmekten biraz yorulup, Alanhimmetler harman yerinde bir taþýn üzerine çömeldim. Kulaðýma þu ses geldi: ""Hayrola Dere bebe. Bir þey mi kaybettin?" Sessizce cevap verdim. "Evet... Hem de çok þeyimi."