Bir baþlangýcý olduðu anlatýlýr, bir sonu olacaðý da... Neredeyiz, neresindeyiz o zaman? Bitmeyen acýlarýn, þakacý sevinçlerin, inançlý umutlarýn, çaresiz hüzünlerin sonu konmayan hikayelerin kahramanlarýyýz. Her birimiz bir diðerinden daha iyi, daha kederli,
daha acýlý, daha mutlu, daha þanslý, daha güzel, daha yakýþýklý... Oysa hiç umursamaz bizi hayat. Oysa bizi bizden baþka hiç kimse umursamaz... Ve bir komplo teorisidir hayat. Ýnce ince hesaplanýr uygun mesafe adýmlar, ezalar ve cezalar... Herþeyin etrafýnda
dönmek için, herþey olmak için tüm kaleler yýkýlýr... Ve unutulur, ne yazýk, unutulur: koskocaman okyanusun içinde minicik bir hücreden ibaret olmanýn gerçeði... Elde olanlarýn hiçbir hükmünün olmadýðý unutulur...
Puslu bir günün kasvetini daðýtacak tek þey Aþk... Pencereler yetmez günü aydýnlatmaya, hep bir gölge, eksik bir þey kalýr. Bir gülümseme, bir bakýþ içinde yýkanýr yürekler, öyle bir ferahlýktýr ki, inanýlmaz!.. Aþk'ýn içinde mucizevi, farklý bir hayat bulur herþey, en umutsuz zamanlar iz býrakmadan yok olur. Aþk ile güçlenir yürekler, katlanmaz, olgunlaþýr... Ah, ne kadar farklýdýr bu his ve ne kadar yakýn-her yerde... Buna raðmen ne kadar anlaþýlamayan, bencilce heveslerin, sapkýnca dürtülerin özürü yapýlmak istenen... Tüm bunlara raðmen o inanýlmaz muhteþemliði ile, trajedilerde hapsolmadan, umudunu yitirmeden anlaþýlmak için gerçek aþýklarýn yüreklerinde var.

devamý...