Salim ahýra girince oda olaðan hýzýyla eve doðru yürüdü ve mutfaða girdi. Yapýlacak birçok iþ ve yapýlacak çok az iþ vardý onun gözünde. Ona göre zaten aþýrý diye bir þey yoktu. Her þey olabildiðinceydi. Aðlamanýn ve gülmenin eþitliði kadar iyi ve kötü de dünyada eþitti. Ýþlerini yapmaya koyuldu. Ýþverenlerinin kahvaltýsýný hazýrlamalýydý bir an önce çünkü saat yedi buçukta kahvaltý hazýr olmazsa evde kýyametler kopuyordu. Sanki herkesin acele bir iþi varmýþ, olabilecekmiþ gibi her þey zamanýnda olmalýydý. Eðer bir þey yolunda gitmiyorsa da en yakýndaki günahýn rahatlýkla yüklenebileceði keçi bulunup suçlanmalýydý. Kahvaltý için þimdiye kadar bir kez azar iþitti ve bu ona fazlasýyla yattý. Doðasýnda utangaçlýk olduðundan herhangi birinin yanýnda azarlanmayý yediremiyordu kendine. Bunu bir kez yaþadýðýnda kendinin çok gururlu olduðunu anlamýþ ve kendi gururunu kýracak bu hareketin tekrarlanmamasý için kendini þartlandýrmýþtý.
     Küçük kahvaltýlýklarý hazýrladý, çayý demledi, masaya sanki kendi ailesine sofra kurarcasýna sevgi dolu bir þekilde bunlarý götürdü. Bunlarý masaya taþýmak için bir kat merdiven çýkmasý gerekiyordu ama o buna çok alýþýk olduðu için yorulmak nedir bilmiyordu. Ýçindeki yaþam enerjisi zaten yorulmayý aklýna bile getirmiyordu. Omleti ve daha deðiþik bir sürü þeyi yaptý ve saat tam yedi otuzu gösterdiðinde hanýmýn ve beyin kahvesini yapmaya koyuldu. Yine içine bitmez tükenmez sevgisini kata kata iki fincan köpüklü, güzel iki Türk kahvesi yaptý. O kahveleri merdivenden çýkarýrken yukarýdan da evin sakinleri inmeye baþladý. Ýnerken haným “Günaydýn. Nasýlsýn?” dedi. Çok þaþýrmýþtý. Normalde hanýmý sadece bir baþ hareketi yapardý. Günaydýn derse bu günde bir þey vardý. Hele nasýlsýn derse o günde iyice bir olaðanüstülük söz konusuydu. Bunlar düþünebileceði þeylerdi ama hal hatýr soruþa duraksamadan hemen heyecanla karþýlýk verdi.
     Herkes masaya oturdu. O da kahveleri servis etti. Masada sýrf içecek olarak; çay, meyve suyu, süt ve kahve vardý. Evdekiler için normaldi ama onun gözüne batýyordu. Savurganlýk olduðunu düþünüyordu. Aþýrýydý ona gör. Her sabah kahvaltý sofrasýna baktýðýnda sýrf bu israfa üzülürdü. Aç insanlarý düþünüp kederlenirdi. Zengin sýnýfý daha ne kadar zenginleþecek, fakirler de daha ne kadar fakirleþecek? Diye üzülürdü. Ama sesi çýkmazdý tabi.
     Çocuklarýn en küçük olaný üç yaþýndaydý ve ona yemeðini o yediriyordu. O biliyordu ki bu çocuðun anne sevgisine, þefkatine, dokunuþuna ihtiyacý var. Bu yemeði ona annesi yedirmeli, annesi yedirmeli ki annesinin sýcaklýðýný her adýmda duyabilsin. Ama kadýn yapmýyordu iþte. Kendi çocuðu fazlalýk gelmiyordu tabi. Tüm gününü çocuðuyla geçiniyordu onla çok ilgileniyordu ama ona göre bu iþi de annesi yapmalýydý. Kadýn çocuðunu en keyifli zamanlarýný kaçýrýyordu ama haberi yoktu. O zengin soyluluðuna bürünmüþ protokol kurallarýna uyuyordu ama böyle kurallar yoktu bu kurallarý zihnindeki meclis koymuþtu oysaki o bu kurallara herkesin uyduðunu sanýyordu ama her þeyde olduðu gibi bunda da yanýlýyordu. Tüm bunlara raðmen o bebekle zaman geçirmeyi çok seviyordu. Diðer iki çocuk da onun elinden yemek yemiþlerdi ve bunun sýcaklýðýyla ona karþý herhangi bir mesafe koymuyordu. Bu da onun çok hoþuna gidiyordu tabi. Þimdi bu bebeðe dokunmak onu bir anne þefkatiyle beslemek de onun hoþuna gidiyordu.
     Bebeðe tüm yemesi gerekenleri yedirdikten sonra masadan kalktý. Masadakilere herhangi bir þey isteyip istemediklerini sorduktan sonra aþaðýya indi. Kendi de kahvaltý yapacaktý þimdi. Onun en zevkli kahvaltýsý domates, salatalýk, zeytin, peynir, biber, maydanoz ve demli bir bardak çayla olmuþtu. Hayatý boyunca bundan daha fazla onu memnun edecek bir kahvaltý olmamýþtý. Hanýmý da bundan daha fazlasýný ona bahþetmemiþti zaten. Memnundu, her þeyde olduðu gibi bunda da memnundu. Zeytin peynir domates ve ekmekle kahvaltýsýný yaptý. Kahvaltý çok uzun sürmedi tabi. Sadece beþ dakika onu boþ býraktýlar. O da zaten doyar gibi olmuþtu kahvaltýnýn devamý inip çýkarken atýþtýrdýðý þeylerle olacaktý. Alýþkýndý zaten. Ne fazlasýný ne azýný dilerdi. Hayatýn bahþettikleri yeterdi ve artardý onun gözünde.
     Merdivenlerden ine çýka kahvaltý sofrasýný topladý. Arada kahvaltýsýndan kalanlarý da atýþtýrmayý da unutmadý tabii. Yoksa bu koca evin aðýr iþ temposuna nasýl dayanabilirdi. Annesi ve babasý nasýl katlanmýþtý þimdi aklý ermiyordu. Sabah seher vakti hep beraber kalkarlar. Annesi atýþtýrmalýk bir kahvaltý yapar ve bununla akþama kadar idare ederdi. Yediði kuþ kadar þeyle bu evi nasýl döndürmüþtü, nasýl ayakta kalabilmiþti bir süre aklý ermemiþti. Tabi sonunda annesi hastalanmýþtý ama annesinin anlattýðý kadarýyla yirmi sene bu evde çalýþmýþtý. Ve aklýnýn erdiði kadarýyla bir on seneyi böyle atýþtýrarak geçirmiþti. Ona göre annesinin daha önce hastalanmasý gerekiyordu ama o hayata inat o kadar kuvvetliydi ki hem evin bu aðýr temposuna hem de gitgide daha da dayanýlmaz hal alan evliliðine katlanmýþtý. Ýþte bu yüzden o annesine hayrandý ama annesine hayran olduðu oranda da babasýndan haz etmiyordu. Ama onlar da gitmiþlerdi zaten ne hayran olunacak ne de haz edilmeyecek birileri kalmýþtý.