KÝTABIN DÝLE GELÝÞÝ

Filizlendi yine aðaçlar
Kuþlar uçuþur oldu gökyüzünde
Umutsuz sevdalarýn her biri
Açýlýr oldu kilitli sandýklarýndan
Kelebekler bile bir günlük ömürlerine
Sýðdýrýr oldu hayal ile gerçeði
Ben ise unutulmaya yüz tutmuþ
Eski, püskü bir eþya misali
Tozlanmýþ bir halde kendi rafýmda duruyorum
Acaba kim beni alýp açar diye
Meraklý gözlerle bekler oldum
Ýnsanlar benden uzaklaþmýþken umudum kalmadý artýk
Ardýmda kalanlarla geçirdiðim ömrüm
Bitip tükenir oldu en sonunda
Bir alevin koruna kapýlýp gittim
Aðaç verdi beni ama bir alev aldý
Son bulsa da ömrüm paslanmýþ bir rafta
Bir yangýn alsa da beni karanlýða doðru
Ben insanlýða bir þeyler vermeyi düþlerken
Yok oluyorum bir alemde
Geçmiþteki toz kokusunun yerini
Þimdilerde üzerime sinen kül kokusu alýyor
Dönmek istesemde geriye
Olmuyor ki büyük bir yangýnýn içindeyken
Dönülmüyor ki eskilere, birkaç an öncesine
Ben bir þeyler öðretemeden gidiþime utanacaðýma
Beni bu paslanmýþ rafa koyan
Ve silinip gitmeme neden olan eller utansýn
Beyinlere bilgi kazýyacaðýma
Þimdilerde alevlerin içerisinde siliniyor hayallerim
Ben bir kitabým ama benimde bir ruhum var
Beni de herkes gibi bir son bekliyor
Ve bende beni yazanýn yüreðini taþýyorum içimde
O yürek ölünce de bende yitiyorum bilmediðim yerlerde
Ama insanlarýn hatýrlarýyla kalýyorum geleceðe
Böyle sürüp gidiyor bilginin yüceliði
Ama akýlsýzlar çok oldukça bu dünyada
Kitaba deðer vermeyenler bilsinler ki
Kitaplar da bilgisizlere deðer vermez.