GAMSIZ ÝNSAN ÞÝÝRÝ

Güneþ iniyor bulutlarýn arasýndan þehrin üzerine doðru
Gece çökse de þehrin üzerine bir örtü gibi
Dükkanlar ve her yer gündüz olan silikliðini
Iþýl ýþýl yanan ýþýklarla yenilese de
Dünyanýn bir kýsmý aydýnlýk diðer kýsmý karanlýkta olsa
Ben düþünmem baþka bir þey tüttürürüm cigaramý
Ciðerlerim aðlar mý, güler mi demeden
Sýkýntýmý, tasalarýmý atarým bedenimde
Sanki yoga yapan birisinin edasýyla
Kendi dinginliðime ulaþýrým bu saatte de olsa
Çakralarým nerededir bilmem ama
Hayatýn sillesini nereden yediðimi
Gözlerimin önünden hiç silmeden
Aklýmýn bir köþesinde tutuyorum
Her bir yer ýþýktan çatlarcasýna
Karanlýk olan þehri gündüz yapsa da
Ben her üzüntümü unutmak için
Sinerim yataðýmýn bir köþesine
Gamsýzca dalarým uykunun derinlerine doðru
Her þeyi unutmadan duracaðýma
En ufak þeyden nem kapýp beynimi kemireceðime
Silerim anýlarýmý reset atarým hafýzama
Belki fabrika ayarlarýna belki de en baþa geri dönerim
Hayatta bunca insan varken
Niye uðrasýn ki benim gibi gamsýz birine
Derdin en büyüðü, tasanýn en fecisi
Gitsin sokaktan geçen bir insanýn ensesine yapýþsýn
Ben bir garip gamsýz herifin tekiyim
Sevmem öyle dertmiþ, tasaymýþ, sýkýntýymýþ
Ben bir köþeye siner içerim cigaramý ve içkimi
Unuturum hayat ne imiþ, dünya ne imiþ
Hissedilmeden geçip giderim bu dünya aleminden unutularak
Gerçi unutulmak da güzel deðil ya
Olsun unutulmayýp asýrlar boyu kalmakta bana yakýþmaz
Boþ veririm her þeyi gamsýz yaþayýp gamsýz göçüp gitmek bu dünyada en iyi þeydir