Ayrýlýk çatýk kaslarýyla, iþaret parmaðý suratýnýn tam ortasýnda seni geçmiþinle yargýlarken; hafif aralýk olan kapýnýn kýyýsýndan umut sana en içten tebessümle göz kýrpýyordu. Ayrýlýk karsýsýnda titreyen bedenin, kývrýk yana düþmüþ boynun ve güzlerin o kapý aralýðýnda seni bekleyen yarýnlara hasretle bakmaktaydý.

Geçmiþ, bugün ve yarýn… Ýnsan hayatýnýn en keskin dönüm noktalarý Geçmiþten ders alarak bugünü yaþamazsan, bugün hep geçmiþ olarak kalacak ve yarýlarýn hep ders almakla geçecek. Hayatý ikili bir döngü içinde yasamaktansa; yaþanýlasý bir hayat kurmak, þiir gibi, türkü kadar temiz yasamak, umut kokmak mesela, küskün yüzlerde bir tebessüm olarak kalmak ya da öyle bir hatýrlanmak, en yürek dolduran roman olmak mesela bir sayfa sonrasý özlemle merakla beklenen her satýrda bedeni, ruhu ve beyni doyuran bir yasam sürmek. Kulaða ne kadar hoþ geliyor deðil mi? Hiçbir yanlýþ yok bu satýlarda. Paylaþým dolu çünkü, ben kavramý yok, bizlikle güçlenen kelime guruplarý var. Özlenen ve sadece özlemlerde kalan bir yaþam. Uygulama noktasýnda bireysel çýkarlar en keskin en boðucu ve en sert yüzü bencillikler sarýyor bedenleri. Keþke yasamak þu yazdýklarýmý söylemek kadar basit olabilseydi!…

Oysa insaný insan yapan deðerlerdir bunlar. Anlatýrken, yazarken ya da yazdýklarýný okurken kimi yürekler sizinle dolar, sizi sever, sizi keþfedip sizinle bir ömür boyu yol almak ister yasamýn en engin denizlerinde. Ve fýrtýnalar koparýr bu birliktelikleri. Yârin yanaðýndan gayrý paylaþýlýnca tüm deðerler uçurumlar oluþur ve o engin denizler Musa’ný asasýndan nasibini almýþçasýna ortadan ikiye ayrýlýverir siz anlamaya çalýþýrken hatta ne olduðunu bile anlamadan. Ýnsani deðer olarak nitelendirdiðiniz yada size insan olduðunuzu hatýrlatan ve sadece yapýlmasý gerektiði için yapýlan tüm Yargýlar, sizi sevenlerce, paylaþtýðýnýz insanlar tarafýndan hiç acýmadan þiddetle yargýlanýr. Hüküm bellidir. Yanlýþ olan sizsinizdir. Ve artýk onlar kendi bireysel dünyalarýn da kral olmuþlardýr. iþte o krallýlarý içinde sonbaharda kurumuþ bir yaprak gibi savrulur bedeniniz. Paylaþýmlarýn karþýlýðý omzunuza dokunup size güç katacak bir el olsun isterken, Azraillin týrpanýndan daha keskin suçlamalar, olanca borç ve terk edilmiþliklerle yapayalnýz kalakalýrsýnýz ortada.

Kaybolmuþluklar içinde þiirler eþlik eder size. Karanlýk gecelerde bir mum ýþýðýnýn buðusunda içilen bir biranýn mezesi türkü olur titrek, buruk ve kýrýlmýþ sesinizle. Hýçkýrýklarýnýz türkünün ahengini bozarken gözünüzden süzülen yaslar yarýnlarýnýzýn kirini yýkamaktadýr oysa siz farkýnda bile olmadan. Can baba’nýn dediði gibi " AÐADIÐIN KADAR GULECEKSÝN" , yarýnlara hazýrlýktýr dökülen her damla gözyaþý Ve her damlasý yürekten süzülüyorsa savurur karanlýðýn içine yürekte kalan her hatýrayý anýyý acý ve kýrgýnlýðý.

Çevrenize bakarsýnýz en çocuksu en masum en kýrýlgan halinizle ve kala kala bir elin beþ parmaðýný geçmeyen sizi borçlarýnýzla, kýrgýnlýklarýnýzla, umutsuzluklarýnýzla ve acýlarýnýzla seven ve bir araya gelince yumruk olan DOSTLARINIZIN kaldýðýný görürsünüz. Ve hýçkýrýklarýnýz sizi boðarcasýna yükselir, yankýanýr uçbeþ hatýranýn üzerine yapýþtýðý eþyalarla dolu odada. Gözyaþlarýnýz sel olur ve yine siz farkýnda olmadan sýrf o yumruk olan dostlarýnýz için temizler yarýnlarý.

Yok oluþlar arasýnda, var oluþlarý yakalarsýn. Dünü yasayýp tükettin; bugünün, seni acýyla savurduðu aklýna gelir. Yaþlý gözlerle yarýna bakarsýn o hiç bitmeyecek olan yarýlara. Her þey o yarýlarda gizlidir iþte. Avuç içlerinin ter kokusunu özlediðin sevgilin, yüreðini hoplatan yar düne gizlenmiþ geçmiþin en güzel sayfalarýnda yerini almýþ aný olmuþtur artýk ve sana atýlan türlü türlü kazýklar bileþkeleri alýnarak tecrübe baþlýklý ciltlerde tozlanmaya býrakýlmýþtýr. Susarsýn iste o zaman geçmiþe ait ne varsa hepsi karanlý bir liman olur sende ve suskunluðun cevap olsun istersin. Ama sen sustukça yasadýðý dun acýmasýz bir cellat olur ve alýr götürür senden, her yeni gün bir parçaný koparý acýmadan sanki çölde leþ bulan bir akbaba misali. Adý ayrýlýk olur ve sende olmayan senin olmayan uç kuruþ paylaþýlýr acýmasýzca. Ve sen hayatýn en çirkef, en boktan yani kirletmesin yüreðini diye o iþaret parmaðý acýmadan yargýlarken seni susarsýn. Tek tesellin, seni ayakta tutan tek yargý düzene kaptýrmadýðýn bedenin, kirletmediðin yüreðin ve yarýlarda seni bekleyen umutlarýndýr. Bunu anladýðýnda yarýný beklemez olduðun yerden yeniden baslarsýn hayata… sen seni anlarsýn; ve seni sorumsuzlukla, onursuzlukla, kalleþlikle, kahpelikle ve korkaklýkla suçlayanlarýn gerçek yüzlerini görürsün. Karsýdaki çatýk kaslý ayrýða inadýna bir tebessüm patlatarak en çocuksu ve en içten yanýnla kapý aralýðýndan sana gülücüklerle göz kýrpan o umut dolu yarýnlara göz kýparsýn.

Ýnsan olmanýn hazzýný yaþarsýn iþte o zaman, içtiðin bir biraný tadý iliþir damaðýna ve türküleri hiç duyulmamýþ bir týnýda söylemeye baþlarsýn. Gözyaþlarýný da bir baþka yarýnda daha Aydýnlýk daha baþka yarýnlar kurmak için saklarsýn. O üzerine hatýralar yapýþmýþ eþyalar vardý ya onlarýnda analarýný eþþekler kovalasýn….
www.hamzaekiz.com