Kimseye mal etmeden yaþadýðým
Karanlýk gecelerin
Tek sebebi ben deðilim
Yalan söylüyorlardý
Yalnýz sevdiðimde deðildi,
Tek mumla aydýnlatýlmýþ
Gecelerimde düþündüðüm.
Görmüyorlardý!
Oysa yüreðime damlayabilmek için
Tüm mum damlalarý
Gözlerimdeki hüzne muhtaçtý.
Yaðmurlar yaðarken hasretle denizlere,
Onlar;
Yalnýz martýlarýn ýslandýðýný düþünüyorlardý.
Oysa bilmiyorlardý!
Denizleri beyazlar içinde
Bir martýlar beklemiyordu.
Suyunda tuz bulunan;
Yalnýz denizler deðildi.
Ama anlamýyorlardý!
Her gözün denizi içinde gizlemesini
Oysa saklardý her göz tuzunu,
Bir mumum ateþi sakladýðý gibi
Ve her mum,
Yanabilmek adýna
Bir baþka ateþe muhtaçtý.
Ben susuyordum!
Onlar gülüyordu!
Oysa kibrit çakýlýp yakýlan,
Yalnýz mumlar deðildi
Kaderleri mumla yazýlýydý bazý yüreklerin
Çakýlan her kibritte
Birazda bazý yürekler alev alýrdý.
Ve hala gülüyordu onlar
Unutulmuþluða mahkûm yazýlýyordu,
Etrafýna ýþýk veren
Her ateþin kaderi
Ve adýna cesaret dedikleri
Iþýk olabilme adýna
Eriyen yüreklerdeydi.

29 ocak 2001