KÜRT AÇILIMI YENÝ BÝR PROJE MÝ?
"Kürt açýlýmý" yeni bir düþünce, süreç veya "proje" deðildir. I. Dünya Savaþýndan yenik çýkan Osmanlý Devleti'ne dayatýlan þartlar arasýnda "Kürt Açýlýmý" da vardý. Acz içindeki Osmanlý hanedaný ve hükümetinin 10 Aðustos 1920de kabul ettiði ve imzalamaktan gocunmadýðý 317 maddeden oluþan Sèvres Antlaþmasýnýn 63 ve 64. maddelerinde Kürt aþiretlerinin millet yapýlmasý ve baðýmsýz bir Kürt devletinin kurulmasý kabul ediliyordu.

Sèvres antlaþmanýn hiçbir zaman yürürlüðe girmediði yolundaki resmi ve bilinen iddialar doðru deðildir. Antlaþma bal gibi yürürlüðe girmiþ ve bir çok maddesi uygulamaya konmuþtur. Antlaþma hükümlerince Ermenistan devleti kurulmuþ (Madde 28), Suriye, Filistin, Musul, Kerkük elimizden çýkmýþ, Filistin'de "milli bir Yahudi yurdu" kurulmuþ (Madde 94-97), Hicaz denilen Suudi Arabistan ayrý bir devlet olmuþtur (Madde 98). Antlaþmanýn 63 ve 64üncü maddelerine göre ise:

"Türkiye Fýrat nehrinin doðusunda, Ermenistan, Irak ve Suriye arasýnda kalan bölgede bir Kürt mahalli muhtariyet projesini kabul edecekti. Bu proje, Ýstanbul'daki Ýngiliz, Fransýz ve Ýtalyan temsilcilerinden oluþan bir kurul tarafýndan hazýrlanacaktý. Antlaþmanýn imzalanmasýndan bir yýl sonra bölgenin Kürt ahalisi Milletler Cemiyetine baþvurarak Kürtlerin büyük çoðunluðunun Türkiye'den baðýmsýz olmayý istediðini kanýtlar, ve Cemiyet bunu onaylarsa Türkiye bu bölgedeki tüm haklarýndan vazgeçecekti. Bu durumda Musul'daki Kürtlerin bu baðýmsýz Kürt devletine katýlmasý da engellenmeyecekti."

Peki niye bu devlet hemen kurulmadý da öncelikle Kürtlere "mahalli muhtariyet" yani "yerel özerklik" verilmesi gündeme geldi? Çünkü o yýllarda doðudaki aþiretlerde bir millet olma bilinci, niteliði ve bir devlet kurmak için gerekli eðitimli insan gücü, ekipman, kadro, araç, gereç yoktu da ondan. Onun için önce federatif özerklik verilecek, Türk üniversitelerinde öðrenim görecek geleceðin Kürtçü hukukçu ve siyasetçileri yavaþ yavaþ yetiþtirilecekti.

Projenin eðitim ayaðý uygulamaya kondu ancak, "Bölgesel Özerklik Projesi" (BÖP) uygulamaya konamadý. Neden? Çünkü o sýralarda Kurtuluþ Savaþý baþlamýþ, Türkler ve Kürtler iþgalcilere karþý birlikte çarpýþýyordu.

Bunun üzerine "proje" ertelendi. Ama iptal edilmedi. Ertelenen "proje" elveriþli ortamý bulunca uygulamaya konacaktý. Nitekim öyle oldu. Türkiye içi boþaltýlan bir þirket, hortumlanan bir banka gibi haraç mezat küresel tekellere övünçle pazarlandý, satýldý, yaðmalandý. "Büyük Ortadoðu Projesi" (BOP) adý altýnda kendine uyumlu bir eþbaþkan bulan ABD ve AB bu "eski proje"yi uygulamaya koydu. BÖP BOP oldu.

POLYANNA AYDINLAR
Osmanlý Aydýnlarý Fransa, Ýngiltere ve Avrupa'daki demokrasiyi görmüþler, hayran kalmýþlardý. Ama, demokrasiyi kimin, nasýl kullandýðýna, nasýl yönlendirdiðine, nasýl denetlediðine bakmamýþlardý. Demokrasiyi denetleyenler ülkelerin asal ögeleri, yapýlarý ve egemen birimleriydi. Örneðin Ýngiltere'de, imparatorluðun asal unsurlarýný oluþturan Ýngilizlerdi. Hindistan, Güney Afrika ve Mýsýr imparatorluk sýnýrlarý içinde olduðu halde Ýngiliz Parlamentosunda tek bir Hintli, Afrikalý, Mýsýrlý milletvekili yoktu.

Oysa 17 Aralýk 1908de açýlan ilk Osmanlý Meclisinde milletvekili daðýlýmý þu þekildeydi: 142 Türk, 60 Arap, 25 Arnavut, 23 Rum, 12 Ermeni, 5 Yahudi, 4 Bulgar, 3 Sýrp, 1 Romen!
275 kiþilik bu ilk Mecliste Türk olmayan milletvekili sayýsý 133, Türk olanlar 142 idi. Kuþkusuz, Avrupa bu durumdan çok hoþnuttu, çünkü onlar için yarýya yakýný Türk olmayan bir meclisi ikna etmek Abdülhamit'i ikna etmekten çok daha kolaydý.

Siyaset bilimcileri, sosyologlarý olmayan, ekonomi politikadan bihaber, dine dayalý bir devlet olan Osmanlý devletinin genç subaylarýnýn ve aydýnlarýnýn masonik derneklere üye olarak eþitlik, kardeþlik, özgürlük gibi göz kamaþtýrýcý kavramlarýn peþinden aðzý açýk ayran budalasý gibi sürüklenmeleri, bu kavramlarýn geliþigüzel kullanýmýnýn devlet yapýsýný temelden sarsacaðýný fark edememeleri, ulus ve tarih bilincinin noksanlýðýndan kaynaklanýyor olsa gerek.

Günümüzde de deðiþen bir þey yok! Bir din devletine dönüþme sürecindeki ülkemizde ayný mizansen tekrarlanýyor. "Polyanna aydýnlar" yine bu kavramlarýn emrinde Avrupa ve Batý’nýn hizmetindeler. “Daha fazla demokrasi”, "tarihi fýrsat", "demokratik açýlým" veya “Kürt açýlýmý” diye tufaya gelenler medya desteðiyle alýþtýra alýþtýra oluþturulan bir "Kürt Kapaný" ile ülkeyi parçalamanýn düðmesine bastýklarýnýn herhalde farkýnda deðiller. Oysa bakýn ABD ve Ýsrail demokrasiyi nasýl kullanýyor:

ABD'DE DEMOKRASÝ
Yahudi-Hristiyan karýþýmý bir inanca sahip olan Mormonlar 1846 yýlýnda Utah eyaletine yerleþmiþ, Salt Lake City’i kurmuþlardý. Ancak, bir süre sonra kendisini Halife (!) ilan eden Utah valisi Brigham Young, Musa þeriatýný uygulamaya koyup çok eþliliðin serbest býrakýldýðýný ilan etti (1852). Young baðýmsýz bir þeriat devleti kurma yolunda hazýrlýklara baþlayýnca ABD’de yer yerinden oynadý. Kimse Mormonlarýn “dinsel özgürlük kýsýtlanamaz, çok eþliliðe özgürlük, dinimizi özgürce yaþamak istiyoruz, yasaklar kalksýn” ciyaklamalarýna kanmadý. Çünkü Mormonlar çok eþliliðin Tevrat’ta yazdýðýný ve Allahýn emri olduðunu iddia ediyorlardý.

1857de ABD baþkaný James Buchanan’ýn emriyle Federal Ordu harekete geçti. Mormon militanlarý ile ABD ordusu arasýnda günlerce süren kanlý çatýþmalar yaþandý. 150 militan, asker, kadýn, çocuk öldürüldü. Sonunda Amerikan Silahlý Kuvvetleri Utah eyaletinde denetimi saðladý. Amerikan Yüksek Mahkemesi çok eþliliðin ahlak dýþý yüz kýzartýcý bir suç olduðunu ilan etti. 200 Mormon hapse atýldý. Çok kadýnla evlenmek Utah eyaletinde ancak 1890da yasaklanabildi.

ABD hükümeti ulusal güvenliðin tehdit altýnda olduðu durumlarda kimsenin gözünün yaþýna bakmaz, düzene aykýrý olduðu saptanan dinsel ve siyasal giriþimlere en ufak bir hoþgörü gösterilmez.

Bunun en son örneði 28 Þubat 1993te Teksas eyaletinde yaþandý. 51 gün süren bir kuþatmadan sonra FBI ajanlarý ve ABD ordusunun özel timleri zýrhlý araç, tank ve topçu desteðinde, gaz bombalarý atarak Teksas Waco'da bulunan Davidyen (Davidian, Davutçular) Tarikatýnýn merkezine karþý saldýrýya geçti. Örgütün lideri David Koresh ile birlikte 21 çocuk, 2 hamile kadýn olmak üzere toplam 76 kiþi öldürüldü. Bu ABD tarihine “Waco Kuþatmasý” veya “Waco Katliamý” olarak geçti. 12 kiþi kurtulabildi. Kurtulanlar hapse atýldý, mahkemeleri yýllarca sürdü. Oysa biz ne kadar hoþgörülü ve demokratik bir toplumuz deðil mi?