Adým baþý düþüyorum. Uzaksýn ya, üþüyorum. Saðanaklarýn sulusepken hýçkýrýklarýyla tanýþýyorum, dumanlý gözlerinin doruklarýndan aþýyorum, seni bilmeyen neye gülüþür þaþýyorum! Yol kenarlarýndaki çamurlu su birikintilerine simsiyah bakýþlarýný koyuyorum, yokluðunu dinliyorum ve içleniþime bileniyorum. Huzurumun rýhtýmýndan uzaklaþan bir gemiyi renklerinle boyuyorum, saçlarýnýn her teline bir þarký takýyorum. Bulutlardan bir, diri ýrmaklardan bir, senin gözlerinden on damla çalýyorum. Pür-melal olmuþum, oradaysan mücerret yanýmdaysan meserretim. Kalbimin dalgalarý kabarýyor, fýrtýnam sahipsiz, filikalar sensiz, karanlýðý yar bilmiþim, girdaplarýn dipsiz. Kuvvetten düþüyorum, saçlarýnýn sahillerinde karaya vuruyorum, dudaklarýnda uyuyorum, gerdanýnda kuruyorum, daha fazla inmiyorum yüreðinde duruyorum... Arzuhal etmeye canan seni tenha bulamam, seni tenha bulacak kendimi asla bulamam!