Esince deli poyraz,
Ben yutkunur dururdum,
Kar döverdi topraðý,
Kýrýlýr dökülürdüm.
Sus derdi göçmen kuþlar,
Kýzardý güneþ bana.
Kulaðýmý çekerdi,
Yaramazlýk yapýnca.
Tavþandan da ürkektim,
Bir körpecik yürektim.
Titreyen gözlerim,
Büzüþen dudaklarýmla,
"Daha küçüðüm!" derdim,
"Büyürsem geçer elbet
Bütün kederim, derdim"
Yýllar geçti dillendim,
Bir gönüle yönlendim.
Vuslata çare dilendim,
Ayrýlýkta ölendim.
Bir çelme gurbet taktý,
Yer ile yeksan oldum.
Halden anladý canan,
Yâr ile yarân oldum.
Muhabbet beslediðim,
Gönülden ýrak düþtüm.
Alýnyazýsý deyip,
Boynumu öne eðdim.
Yaz, bahar, zemheri, güz,
Yârsýz ben hep üþüdüm.
Ona dokunmak vardý,
Ben hülyasýna deðdim.
Gerçek deðil bu masal,
Ne yâr gülünü derdim.
Ne kerevetine çýktýk,
Ne bir murada erdim.