ÝÞSÝZ BÝR ADAM OLMAK

Çayýmý elime almýþ oturuyorum bir baþýma
Baðdat caddesindeki bir kafede
Çayýmý yudumlarken de bakýnýyorum çevreme
Ortalýkta her þey o kadar hareketli ki
Bazen ben bile gözlerimle yetiþemez oluyorum
Bu sürü halindeki insan yýðýnýna
Herkes sokakta dolanýr halde olsa da
Görünen her þey aslýnda çokça uzakta her birimiz için
Anlamsýzlýk o kadar büyükçe sarmýþ ki bedenimi
Kendimi oturduðum yerden bile kaldýramýyorum
Sadece oturduðum sandalyeye baðlanýp
Veya da bir iþsiz adam olarak dolanýyorum etraflarda
Elime alabileceðim saðlam bir gelecek olmadan
Oradan oraya savrulup duruyorum
Cebimde kalan son parayý da içtiðim bu çaya veriyorum
Ve belki de cebimde bir þey olmadan
Evimin yolunu tutuyorum öyle mahzunca
Üzülerek ve kahrolarak yaþasam da hayatýmý
Benim gibi garip bir iþsize kim el uzatýr ki
Zaten herkesi sarmýþken bir kriz
Bana bu halimle sýra mý gelir önümde birçok insan varken
Býrakalým da her þeyi bir kenara
Artýk önümüzde olmayan bir geleceðe bakalým
Bizi neyin beklediðini bilmeden
Ve hangi bir zenginin geleceðimizi almasýný bilmeden
Öylece umarsýzca yaþayýp gidelim dünya aleminden
Bu arada oturduðum yer bile aslýndaki yer deðil
Bu parasýzlýkla baðdat caddesini anca hayal edebiliyorum
Onun yerini aslýnda bir çay ocaðý alýyor
Gördüklerim ise hayallerimdeki izlerden bir demet sadece