saklýyorum adýný canýmýn parmak uçlarýnda
sana þiirler yazdýðýmý kimse bilmeyecek
arsýz gidiþinde...

hiç anlatmadým sana
yalpalayan dizelerde körelttiðim yaðmurlarý
rengi solmuþ palyaçonun ruhunu araladýðýmda
gördüðüm cinayet sahnelerini
ve rotasý þaþmýþ bir geminin
izi bulunsun diye ardýnda býraktýðý ekmek kýrýntýlarýný
sahi bana biraz yaðmur versene

sen hiç bilmedin
söylediðim sözcükler birbirini yuttuðunda
kelimesizdi tüm cümlelerim
ve acýkmýþken þiirler sana yazýlmaya
ben tiz çýðlýklara aldýrmayýp son bir nokta koymuþtum
cebimde belki lazým olur diye tuttuðum
hiçbir virgülü yakýþtýramadým adýnýn ardýna
her satýr bir mülteci þimdi toplama kampýnda
seninle yamanmayý bekleyen
sahi bana biraz sen versene

sen hiç görmedin
dudaklarýný uzatmýþ bekleyen
dört ayaklý ucube bir yalnýzlýðýn cazibesine kapýlmýþ
gidiyordun
içimin rutubetinde can çekiþirken duygularým
þeytan uçurtmalar tutuyordu ellerim
gözlerim lal olmuþ beton bakýþlarýnda
yakýyordum katre katre tüm hayalleri
sahi bana biraz düþ versene

sen hiç duymadýn
duvarlar arasýna sýkýþmýþ sesim koparken týrnaklarýmdan
üzerime basýp geçiyordun
mor eldivenleri vardý gecenin
müstakil bir kalbin ganimetini çalarken
minörler soyunmuþ
4/4’lük ritimleri emziriyorlardi
bense þarkýlar yazýyordum
boþ býraktýðýn salýncaðýn karþýsýnda
tüm þarkýlar do majorler giyinmiþti
sahi bana biraz s/es versene

sen hiç anlamadýn
korunaklý þiirler yazýyordum sana
zýrh olmuþ geri dönüþünü kabullenemeyen
tuvalin flu renginde sen dursanda
hep bir muammaydý izdüþüm
topallayan þiirler yere kapaklandýðýnda
icime ç/ekiyordum gözlerinin tarçýn kokusunu
sahi bana biraz þiir versene

sana hiç sen dememeliydim belki
nefesim dudak ucuma getirmiþken adýný
sýrtýmý hayallere dayamýþ
geriye doðru sayýyordum adýnýn harflerini
______3

____2

__1
diyemeden; kaybettim,
bu þiir de adýn gibi hükümsüzdü..

sana yazdýðým þiirleri kimse okumayacak..
arsýz dönüþünde...


Dilek Akýn