Güneþin kafasýný uzatýp daðlarýn arkasýndan hayata göz kýrpmasýyla uyanýr doða.Sahile çarpan dalgalar yýkar kum taneciklerinin yüzünü birer birer.Güneþin neþe veren dürtüsüyle nefes alýp verir aðaçlar,çiçekler.Mis kokar bahar onlarla.Kristal kanatlý beyaz kelebekler günaydýn derler çiçeklere.Kuþlar tüm güçleriyle uzanýp tokalaþýr bulutlarla.Hayat zevk verir doðaya.Yaþamak ne güzel der avazý çýktýðý kadar baðýrarak meltem.Her þey memnundur nefes alýp vermekten.Ta ki sonbahar o sert bakýþlarýný,masum denize yansýtana kadar.
Deniz rüzgara karýþýr.Ürperir teni.Dalgalar daha sert uyandýrýr kum tanelerini sonbaharýn verdiði hislerle.Kum taneleri küser dalgalara ve kendilerini gitmek istercesine hoyratça esen rüzgarýn acýmasýz ellerine býrakýrlar.Bulutlar aðlar onlara.Gözyaþlarýný isyan edercesine boþaltýr denizin üzerine.Aðlamaktan renkleri deðiþir bulutlarýn.Gökyüzü hiddetlenir.Adeta ‘Neler oluyor?’dercesine hýþýmla kývýlcýmlar çýkarýr.
Kývýlcýmlar ürpertir o güzel çiçekleri.Aðaçlar uyanmamýþtýr daha.Çünkü güneþ yüzünü göstermemiþtir ona ve artýk göstermeyecektir.Þiddetli gözyaþlarýyla titrer minik,masum yapraklar.Aðaç acýmasýzca uyandýrýlýr yeni güne.Bulutlar,gökyüzünden çekinircesine keser aðlamayý.Artýk tek sesini duyuran gökyüzüdür dünyaya.Gürültüler korkutur kuþlarý,kristal kanatlarý.Sýðýnacak bir dal ararlar. Aðaç yapraklarýyla sarar,ýsýtýr bizi düþüncesindedirler.Ancak sert mizaçlý sonbahara alýþýk olmayan yapraklar;sararmýþ,güçlükle nefes alýp veriyor,bir sonraki nefesi alýp ancak veremeyeceklerini düþünüyorlardýr.Çaresiz içekler gözyaþý döker yapraklarýna.Her þey üzgündür artýk.Doða derin bir uykuya hazýr hisseder kendini.Sonbahar hissettirir umursamazcasýna hainliðini.Sokaklar boþ,insanlar sessiz çýðlýklarýyla bir köþeye sýðýnmýþ,rüzgarýn artýk uzaklaþýp,gitmesini bekliyorlar.Bazýlarýnýn ise gözlerine binlerce fikir ilham eder bu sessizlik.Hüzün kaplýdýr þehir.Özlem duyar aþýklarý güneþe.Rüzgar çoktan kaybedilmiþ güzel bir sevgili gibi nazlanýr,ýstýrabý hala kalbinde olan acýlý aþýðýn gözleri önünde.Acý verir her þey gibi sonbahar da ona.Þehrin gözü yaþlý,bulutlar acýlý yapraklar daha fazla dayanamayýp atýyorlar kendilerini bir bir ýslak topraða.
Günler geçiyor birbiri ardýna aceleyle.Hayat geçiyor.Ömür bitiyor.Elbet bir gün sonbahar da bitecek.Güneþ tekrar ‘Merhaba!’diyecek doðaya.Cam kenarýnda puslu gözlerle dýþarýyý izleyen insanlar artýk sokaklarda gülümsüyor olacak bulutlara.El sallayacak bulutta onlara.Aðaçlar tekrar bürünecek yeþil gelinliklerine.Deniz durulacak,kucak açacak tekrar kum tanelerine.Herkes mutlu,herkes gülüyor olacak iþte o zaman herkes tekrar ilkbaharýn geldiðini anlayacak!