Önceden tatlý esintiler içinde zamaný tutamadýðým gecelerim vardý.Þimdi bir köleye yapmasý istenilen bir iþ için vurulan kýrbaçlarýn sesleri eþliðinde geçmeyen zamaný kollamak.Ýsteðin yok olduðu,özgürlüðün altýn kafesteki kuþ olarak tasvir edildiði bir dünya.Kör insanlarýn kendi kalýplarý içinde yaþamalarýný izlemekten baþka çare býrakmaz sana.Iþýðýný kaybedersin zaman ilerleme eylemine giriþtiðinde yavaþ yavaþ terk-i diyar.Ruhun sýkýlýr sonsuz bir deryaya özlem duyar bu karanlýkta.Niye her yer karanlýk?
Bir zelzele hissedersin þefkate muhtaç teninde.Yaþayamadýðýn özlemlerine ulaþmýþ olsan bile rüyanda,parçalar o týný bir anda.Egemeni o çünkü zindanýn.Olmaz hayýr diyemezsin efendisi sen deðilsin zamanýn.Manasýz gelir belki yaþananlar.Boðuþursun gözünü gerçeklere kapatmýþ olanlarla.Görmeseler de anlatmaya çalýþýrsýn kýrlarý,gökkuþaðýný…Anlamasa da seni.Her seferinde acý çekmesi mi gerekir birinin?O zehir tadý duymak mý dizginler sanýyorlar insaný?Zehirli bir yaban çiçeðine oluverir insan aniden.Zehrini püskürür herkese.Sorumlusu,zindana hakim olan ama ruhumuzu özgürlüðün hapsolduðu kafese koyamayacak olanlar.Hep bir resim canlanýr gözümde;taþtan örülmüþ bir kalenin en üst katýndaki bir pencereden uzanmýþ zincirli ellerin özgürlüðe teslim ettiði bir güvercin.Hayatýn önsözü bu beklide.Siyahý yaþayýp beyazý arayanlar sýfatýný taþýyanlardanýz hepimizde.Küçük bir kývýlcým görünen belki ama ne küçükler vardýr ki baþlangýç onlardan ibarettir.Belki söndürülecek bir alev,belki beraberinde hayatlar götürecek bir felaket.Kim bilir…