Bugün karne günü idi aklýma düþtü.. Hayatýn bize verdiði karnelerdeki notlarýmýz nerede acaba derken kendimi yazýyor buldum..

Herþeyi yakalama telaþýmý býrakalý çok olmadý. Hayat bazen çirkin bazen güzel yüzünü gösterirken; bilip bilmeden neleri feda ettiðimi anlamaya çalýþmaktan, kimler geldi kimler geçti diye düþünmekten vazgeçeli, bedenime zamanýn, ruhuma hayatýn izleri deðdiðinden beri olgunluk dedikleri haldeyim..

Hayat, acý ile öðreten bir öðretmenmiþ ve kalbime her hançer saplanýþýnda bir daha nefes alamam derken, suyun üzerine çýkacak bir boþluk yakalamýþ gibi son anda nefes almayý baþarabildiðimde anladýðým, katý yürekli, ama iyi niyetli ve hala çok sevdiðim bir öðretmenmiþ..

Her anýmýz gidiþlerle dolu.. Hayat elimizden, büyüyen çocuklar evimizden, eski sevgililer kalbimizden, gençliðin tezeliði üzerimizden, ayrýlýklar ve ölümlerle herþey akýp gidiyor.. Ama dertlendiðimiz anlar, baþýmýza gelen kötü olaylar, bizi üzen insanlar da gidiyor.. Ne iyi, ne kötü kalýcý olan ne var? Ýyi olanlarla teselli bulup, kötü olanlarla kederleniyoruz o kadar.. Hayatýn cilvesi, nazý bu olsa gerek.

Ya giden sanýyor musunuz ki boþ boþ gidiyor.. Yüzünden tebessümü, dilinden güzel cümleleri, yüreðinden koparabildiði kadar sevgiyi koparmadan giden var mý? Sonrasýna hep kalanlarla yetinmek düþüyor.. Kalbimizi kanatmadan giden var mý hayatýmýzdan.. Her ne olursa olsun, ister sevgili, ister birinin ölümü, hatta iþini evini deðiþtirmek mutlaka yüreklerimizde kana,
gözlerimizde yaþa bedel ödüyor..

Kývýlcýmla doðup koca bir alev olup yanýyoruz kaderimizde yazýlý yaþam süremiz boyunca.. Bazý olaylar alevi harlandýrýp büyütürken, bazýlarý sönükleþtiriyor ama yanmaya devam ediyoruz.. Sonunda küle dönüp evrene karýþýyoruz.. Yanabildiðimiz kadar yanýp küçük zerrelere ayrýlýyoruz ve uçuþuyoruz yolun sonunda.. Ýyi olan belki de bu.. En küçük zerrene kadar yanmak..

Ýçimizde türlü hallerle geliyoruz dünyaya. Hepimizin yaratýlýþýnda iyi ve kötü huylarla beslenen meleklerle þeytanlar var.. Kötülük ederek hatta kötülük görerek büyüttüðümüz canavarlarýmýz yaþamýmýzý ele geçiriyor. Oysa amacýmýz onlarý hiç ortaya çýkarmamak olmalý iken.. Belki sýnavýmýz bu kadar basit iken.. Sevgi ile onlarý yatýþtýrabilecek iken.. Ama saklýyoruz güzelliklerimizi.. Yazýk edilmiþ anlara feda ediyoruz günlerimizi..

Rüya.....