Ne kadarda yalnýzým bu gece, bir gün daha nazire olsun diye bana hýzlýca bitti yine.Doldurduðum zaman dilimlerinin kulplarý elimde kaldý, taþýmaya halim yok kendimi daha farklý bir yarýna. O yüzdende her gün bugün ve her geleceðin kaderi deðiþtirmekten korktuðum bir takvim yapraðýnýn arka yazýsý sanki.
Yarýmyamalak hayatýmýn koskoca yýllarý belkide, benden baþkasýna hiçbir anlam ifade etmeyecek müsvettelerle dolu, yazýlmýþlýklarýyla kalmalarý desenleri silinmiþ kirli eski beyaz poþetin içinde bir gün ateþe boyun eðebilme durumlarý en büyük korkum. Halimin vahametini kavrayamamakla geçen her günüm tutsak olmakta gereksiz eylemlerin boyunduruðunda.
Hastalýklý öznesel þahsiyetim boþ bulduðu her anda kendine acýmakta ve tüm bildiklerim bilmediklerime çare olamamaya baþlamakta.Ýçime debelendikçe daha çok batacaðýmýn þüphesi dolmakta ve salmak üzereyim kendimi ifade edememe kabiliyetsizliklerine hayatýn.
Gidemediðim bir yol,yaþayamadýðým bir hayal,sevemediðim bir kiþi,sonlandýramadýðým bir yazý; beni bekliyor hala bense emanet hayatýmý iade edecek bir emanetçi arýyorum.

Ne acý; kararsýzlýðýn üzerine sýkýlmýþ kaybolma sosu ve yanýna küçük küçük süs yapýlmýþ hayalkýrýklýklarýný elimde yalandan yapýlma bir çatalla yemek zorundayým.