gardiyan bak ne diyeceðim sana
ýþýklarý sönen dört tarafý duvar dünyamýn
hüzün dolu yaný deðil yakana taktýðýn apoletler
sen hep görevin gereðimi kapatýrsýn ýþýklarý
yoksa ürkekliðimiz hoþuna mý gider


hadi gardiyan býrak þu yüzündeki eðreti resmi bakýþýbýrak
bugün ev sahibi ben olayým
beni bir eþya gibi týkýþtýrýrken bu metrekarelere
hani anadan doðmada aramýþtýnýz ya bütün bedenimi
bulamadýklarýnýz var gardiyan içimin ta iç yanýnda
yemin ederim saklamadým, suçsuz olduðum gibi sorularým var sana gardiyan…
hangi düþümün baþýný beklersiniz her gece
gönül denen mahpusluðumda
bilmem ne iþinize yarar gözyaþlarým
sözüm az kalmýþ diye kýzma bana gardiyan
dilim yara düþmüþ, gönlüm dara, aklým firara…
senin çocuklarýn var mý gardiyan
þöyle güldüklerinde bütün dünya sana küser mi
?lal kalýr mýsýn bakýlasý gözlerine
benim iki tane var gardiyan… görsen…
henüz doðmadýlar… bir kýz bir oðlan…
eðme baþýný gardiyan… kaldýr kafaný…
beni karanlýðýn korkaklýðýna býrakýrken takýndýðýn tavrý takýnya
kaladým edasýyla yak yine yâre namelerimi
yüzüme vursana çaresizliðimi
susma gardiyan
baðýr yine en avaz halinle
ama gardiyan
aynalar olmasýn
ne olurbilmezsin karanlýkta aynadan yansýyanlarý
bilmezsin bir yansýmanýn acýmdan canýmý aldýðýný
gardiyan... aslýnda korktuðum karanlýk deðil,
bütün hayallerimin üstüne kilitlenen çelik sesi,
e belki özlemi bir annenin bekleyiþinin...
gizlemem ki göz yaþlarýmý sebepsiz karanlýklara
þimdi mi sayýmý yapýlacak susuþlarýmýn
þimdi mi yýkayacaksýnýz yârimin tenimdeki parmak izlerini
ya gardiyan... bu gece karanlýk olsa korkmam yemin ederim...
hani belki ay doðar ufacýk penceremden
yârimin yüzü gelir aklýma
gülümserim bile belki kim bilir...
gardiyan hadi sende git evine...
býrak benim hayallerimin bekçiliðini…
dedim ya gardiyan korktuðum karanlýk deðil...
ýþýklar olmasa da susmaktan vazgeçmem
gardiyan benim bir derdim var
bin dermana deðiþmem…