Bir gün ki,
Sonu yok,
Bir yol ki,
Baþý yok,
Altý üstü birkaç adým yol
Yürüdükçe,
Hüzün.
Yürüdükçe,
Düþün...
Durup dinlendikçe,
Sanki ayný
Adanýn etrafýnda
Dönermiþ gibi
Issýzlýðýn orta yerinde
Hissettiðin kendini.

Çöküp kalan sýzýnýn
Meçhul sebebini
Bilesim varken,
Bilmediðim
Beklemek lazým geldiði,
Sonra tekrar
Tekrar
Yürümek gerektiði,
Her þeye raðmen...
Dimdik durmak gerektiði,
Ve günü geldiðinde
Sebepsiz olmadýðýný,
Hiç bir þey gibi
Bu sessizliðin...

Gidip de dönmeyenler
Olduðunu
Öðrendiðinde...
Daha bir sýký tutmak lazým
Kalanlarýn elini
Ve haykýrmak lazým geldiðini
Anladýðýnda
Susmamak lazým bir daha

Ýster,
Bir damla olsun
Ýster bir okyanus dolusu,
Gözyaþý
Dökmek zamanýdýr þimdi...
Arkadaþý gidip de
Kalanlar arasýnda kalmanýn
Bir aðýrlýðý
Bir derinliði olmalý....
Gidenlerin bir anlamý olmalý
Dalmadan anýlara
Tutunmak zamanýdýr þimdi...
Kolay deðil.
Sebepsiz hiç deðil...
Anlamý olmalý.
Gitmenin de
Kalmanýn da
Bir sebebi olmalý....