Bulanýk suskunluklar içinde sabah 08:00 baþlayan hengamenin içinde akþam 20:00 olmasýný bekleyen bir beden ve sanki durmuþçasýna ite kaka çalýþan bir beyin. Bedenini ve beynin yorgunluðu gözlerimden okunurken anlamsýz, adýný bile koyamadýðým çekiþmeler arasýnda geçen zaman. Ve bu zaman diliminde eriyen kaybolan ben. Ne kadar verirsen hep bir adým fazlasýný isteyen malum burjuvazi. Dinlemeyen, sadece sorgulayan ve sistematik olarak bu þekilde olmasý gereken bir düzen. Düzen belli düzülen zaten belli.

     Sýnýflar arasý git gelin bu kadar uçurum oluþturduðu bir ülkede nedenler niçinler içinde zaten yok olup giderken ben, üstüne birde bunlar eklenince yok olmama savaþý veriyor bedenim. Savaþýyorsun kendinle benliðinle ve düþüncelerinle. Bazen vurup kapýyý çýkmak geliyor içinden, bazen bakýyorsun patronun gözlerine yalvarýrcasýna kovmasý için seni ve bazen de. Dedim ya var olma savaþý verirsin yok oluþlarýn tam ortasýnda. Beton yýðýnlarýyla dolu bir þehirde; kýrýlan kaldýrým taþýnýn kýyýsýndan hayata merhaba diyen bir papatya gibi direne direne ayaklar altýnda onurunu koruya koruya yaþarsýn. Nefes aldýðýn müddetçe dikkat çekersin ve ya koparýp öldürmek isterler seni yada ezip geçmek yada bir tekmede bembeyaz umutlarýný soðuk betonlar içinde savurmak. Bilmezler ki ne güçlü baðlarla baðlanmýþsýndýr hayat seni öldürmek kolay deðildir. Her bahar ayýnda inadý yükseltirsin baþýný; inadýna direnirsin o soðuk betonlara o kokuþmuþluða.

     Ve gün gelir bir el uzanýr sana. O düzen içinde savrulan bedenlerden farklý umut umut ýþýldayan gözleriyle. Ve hiç incitmeden koparýr seni ve delice özlemle o sadeliði koklar. Ýþte anlarsýn o zaman yaþamanýn deðerini ve anlarsýn o zaman umutlarýn güzelliðini. Var oluþun nedeni bir çift gözde umut olmaktýr beklide bir nefes de özlemleri tüketmek ya da ne biliyim sevdalýlara akmaktýr. Yada sevdalanmaktýr anasýný satayým sevdalanmak… bir çift gözü düþlediðinde hayatýn anasýný satmak. Bir soluk duyduðunda içinin delice kýpýrdamasý ve çocuklar gibi deli deli hoplanmadýr mesela. Ama ne sevdalar kaldý sende ne sevdalýlar… Tükeniþlerin adý oldun beklide hayatlara yada hiç tanýmadýðýn yada tanýyýp unuttuðun insanlar aþk acýsý çektiler senin yüzünden bilinmez ama yaþattýklarýn kadar dolu ve yaþadýklarýn kadar onurlu yaþayacaksýn. Ölüm geçecek aklýndan çoðu zaman, çaresizlikler içinde ölümü bekleyeceksin sabahlara kadar ama ölmekte yakýþmayacak sana sen umutlara gebe yaþayacaksýn ve yaþatacaksýn o umutlarý daha nice bedenlere beyinlere. Yok oluþun sadece suskunluðun olacak kimi zaman sanki bir volkan gibi biriktireceksin tüm kinini tüm hýrsýný ve tüm kelimelerinle küfürlerini sonra ise patlarsýn delice yakarsýn yýkarsýn düzeni bakmazsýn kýrýlganlýklara yok oluþlara; çünkü o yok olanlar kendi sonlarýný hazýrlamýþlardýr yaþamýn kaynaðýnda.

     Kuranda, yýkanda, var edip yok edende insanoðlu aslýnda. Yani yaþadýklarýna kýzýp yaþanmýþlýklara küfür etmek çözüm deðil bence. Ama þu varký hayatýn kaynaðýnda sevgi var; aþk var. Bir insaný sevmekle baþlýyor her þey, ve yayýlýyor sokaklarý umut umut sevgiyle doluyor dünya. Býktýðýmýz yýkmaya çalýþtýðýmýz, her gün yaþadýðýmýza küfür etmektense sevmeyi denesek ve izlesek yaþamý aþýk olsak mesela; elimizdeki sevgileri korusak, kalp kýrmasak, kýzmasak baðýrmasak öle saçma sapan.

     Ýþte gün boyu bir türküye bile konu olan o 9 6 yollarý bende 8 – 8 yollarý olarak yerini aldý; aldý almasýna ama en büyük eksiklik yüreðimi dolduracak sýcak sýcacýk bir aþk. Yaþamýn ortasýnda kaybetmiþliklerle dolu bu yüreðim çok mu þey istiyor bu hayattan yada hayat mý çok acýmasýz ki yalnýzlýlarý sunuyor bana.. Ya siz ne durumdasýnýz sordunuz mu kendinize? Yok oluþlar içinde var mýsýnýz bir papatya misali yoksa pembe güzellikler içinde kendinizi mi tüketiyorsunuz? Yada sevmeyipte severmiþ gibi mi yapýyorsunuz? Ya da gerçekten seviyor musunuz? Unutmayýn seven insan, yüreði dolu insan her ne olursa olsun gözlerini baþka gözlere kaptýran insan deðil kendini sevdasýna adayan insandýr!.... þayet o gözler kayýyorsa baþka gözlere ne rol yapmayý kaldýrýr bu hayat ne yapmacýklýk yakýþýr bir insanýn doðasýna… haksýzmýyým?


www.hamzaekiz.com