Dün bir ustanýn þiirinde rastladým sana,
Bugün isimsiz bir teþekkür de…
Her þey seni gösteriyor,
Yakýnlarda olmalýsýn,
Belki de hala yaný baþýmda usulca aðlamaktasýn…

Seni özlediðimi ansýzýn yüzüme vuracaksýn diye, korkuyorum. Gurur sanma bunu, öyle bir özlem ki kendini reddeden… Sadece bir an, bir küçücük an býraksam kendimi…
Sahi dün sana rastladým bir þiirde, kim olduðunu bilmediðim kahramanýn yerine koydum ismini, o da gitmiþti týpký senin gibi… Öyle yaman gitmiþti ki hem de, kalmamýþtý, ne adresi ne kendisi…
Bugün isimsiz; ama cana yakýn bir teþekkür de okudum seni. Sendin biliyorum, baþka hiç kimse böyle yaralayamaz çünkü beni, tek bir sözle… Bu yalnýzlýk teþekkürü hak ediyor belki de…

Dün bir ustanýn þiirinde rastladým sana,
Bugün isimsiz bir teþekkür de…
Her þey seni gösteriyor,
Yakýnlarda olmalýsýn,
Belki de hala yaný baþýmda usulca aðlamaktasýn…

Yarýn týpký bugün gibi özleyeceðim seni ve týpký dün gibi anacaðým beni çok sevmiþliðini. O sevgi ki, þimdi bir þiirde anlatýlan, yalnýzlýðýn gerçek hikâyesi…