Çorak topraklarýn Kralý. Ellerini aç ki tutunabileyim sana. Hiçbir þey çalacak deðilim senden, hýrsýzlýðýmý baþka günlere saklýyorum. Belki biraz yürüyebiliriz seninle, iki yalancý hayalet gibi, kýrýlgan ýrmaðýnýn kýyýsýnda. Paylaþmak istiyorum formüllerimi ve boþ yörüngelerimi. Tamtamlar kurban et rüzgarlý gövdeme!
   
Kuþlarýn kanatlarýnda havaya karýþýr þarkým. Uzun zamandýr kuþkularýmýn kanýtlarýný kovalýyorum; gerçek olduklarýný görürsem eðer, nasýl adlandýrmalýyým o zaman kuþkularýmý? Belirsiz izlere iþaret eden bir harita gibi baþýmýn üzerinde asýlý duran yazgý: Ýnanmýyorum sana. Kimse bilemez dudaklarýmdan dökülecekleri.
   
Susuz kuyularýn Kralý. Yaðmurun ta kendisi sana getirdiðim. Çatlak taþlarýn ve tüylü yapraklarýn üzerinde susan gerçek yaðmur. Karakalem taslaklarýný çizdim her bir yýldýzýn, sana gösterebilmek için. Yalan söylediðim de oldu, ama peþimde sürüklediklerim yalan deðil. Týrmanabileceðim en yüksek sözcükleri kestirdim gözüme; dillerin en sakýnaklýsýna, en utanmazýna taþýttým kanýmý. Þifreli resimler kullansaydýk belki daha çoðu inanýrdý bize, ama uçamazdýk. Mektubumu aldýn mý?
   
Arýyorum; buralarda bir yerde olduðuna eminim, aðlamasýný ya da yok olmasýný istemiyorum, çabasýz sorularý beni eðlendiriyor. Öðreniyorum da: dansettiði ve uyuduðu þarkýlarý tekrar tekrar müjdelemesi kendime fazla güvendiðimi anlatýyor aslýnda. Melekleri unutturmalýyým ona, sonra da dilimi anýmsatmalýyým. Kavga etmeliyiz belki, ve birimiz yaralanmalý, acý çekmeli diðeri. O ilk þarkýnýn böylesine kutsal olmasý deli ediyor beni. Ondan sonra dinlediði her þarkýda onun notalarýný göreceði, göremezse de inatla benzetmeye çalýþacaðý düþüncesi ölüme götürüyor bestelerimi.
   
Puslu bir gömlek gibi giyiyorum kör geceyi. Ellerime bakýyorum, parmaklarýmýn ucunda görmeye çalýþýyorum dudaklarýný ve soluðunu. Heykellere dokunuyorum, ve kaskatý kemiklerini duymaya çalýþýyorum birer birer. Rastlantýsal bir demiryolu gibi uzanýyor önümde söz verilmiþ gelecek, göz kamaþtýran makaslarý ve paslý vagonlarýyla. Rüzgarlý açýklýklarýn Kralý, sen misin bu?
   
Rulolar dolusu günlükle kutsayabilirim çocuklarýný. Batýk bir hazine uydurabilirim onlara. Güneþin boyadýðý beyaz evlerin birinde sessizce uyuyabilirler. Sabahlarý sokakta koþturup terlerler ve öðleden sonra müzik dinlerler. Acýktýklarýnda yemek götürürüm, bulaþýklarýný da yýkarým. Bulutlar kümelenir ve hava kararýr. Ýnanýlmaz sahnelerle dolu bir film gibi süsleyebilirim ölümlerini. Gece geldiðinde kulaklarýna masallar fýsýldarým. Zaman geçer ve yaþlanýrýz hep birlikte. Çürürüz ve dökülürüz. Sabahlarý sokakta koþturup terleriz ve öðleden sonra müzik dinleriz.
   
Nereye gitmem gerektiðini bilmiyorum.Bacaklarým hareketsizlikten taþ kesiliyorlar ve ben bir türlü karar veremediðim için, yaþlý bir heykel gibi, umarsýzca dikiliyorum gölgelerin ortasýnda. Hangi maðarada saklanýyor yakut gözlü ejder? Hangi özgürlük kopartacak köleliðimi benden? Yorgun darbelerle indiriyorum baltayý uyumsuz kelepçelerime. Sabýrsýz hortlaklar sarýyor çevremi, durmaksýzýn konuþuyorlar ve gülüyorlar. Zindandaki tüm tutsaklar günahkar, ve tüm melekler meyva taþýyorlar hortlaklara.
   
Sorularýmý duymadýn, düðümlü yankýlarýn Kralý. Uðursuz hediyeler getirdim sana, kara tohumlar ektim korkuna. Deliksiz bir uykuya gömdüm çýðlýklarýmý ve misafirlere açtým belleðimi. Bencilliðimi yitirdiðimi sanma sakýn, hala paylaþmýyorum oyuncaklarýmý. Yalnýzca unutmak istedim bazý görüntüleri.
   
Derken, savruldu misafirlerim. Kýsa bir kararsýzlýkla uzanýverdi kokular tenime. Keskin kenarlý ve sivri uçlu kuþlar havalandý ormandan, gagalarýyla sýmsýký kavradýklarý þekerlerle. Ay, kendini býraktý. Bakýr çivilerle sapladý yalnýzlýðýný geceye.
   
Yeni bir yemekle kurtarabilirim kansýz acemileri. Beceriksizce þiþirdiler hüzünü ve boyadýlar takvimleri. Ýlk kez kabarýyor damarlarým ve silkiniyor kýlýcým. Kalabalýðý yýrtmam gerek: baþtan sona ve acýmasýzca. Seçmediklerimi boðazlamalýyým, seçtiklerimi de iyi seçmeliyim. Davranýþlarýmý vahþice buluyorsan, beni izlemek zorunda deðilsin. Televizyon ilgini çekebilir.
   
Yitik avlarýn Kralý. Uzak tut tembelliði.
   
Düþle ve yarat, diþle ve kanat.
   
Pamuklar doldurdum gözlerine. Koca aðaçlara takýldý soluðum, saçlarým beyazladý. Çatal bakýþlarla yüklendim istemimi, canlý bir býçakla dört kutucuða böldüm yaþamý. Kömürlerle karaladým bilgeliðinin beyaz gözlerini, gülümsüyorsun þimdi.
   
Sýcak çay ve çukulatalý kek: böyle mi yanýtlýyorsun kuþkularýmý? Elimi tut ki birlikte kovalayabilelim avýmýzý. Her köþede þýmarýkça býraktýðý izleri izleyerek yakalayabiliriz onu. Benden önceye, ve belki sonraya da yayýlmýþ olmasý umurumda deðil, ýsýrmak ve bir parçasýný koparmak istiyorum. O kusursuz bütünlüðünün ne boktan bir yalan olduðunu göstermek istiyorum. Ýþte ancak o zaman, yürek atýþlarý depremlerle çakýþan bir dev gibi ezebiliriz tarihi, ve en baþtan kurabiliriz kendi zamanýmýzý. Kokusuz güllerin Kralý. Diþlerini göster.