Bakýyorum geceye parmak aralarýmdan
Ellerimi çekince karanlýðým oluyorsun
Kalbim en uzak yýldýzlar gibi parlýyorken
Gözyaþlarýmla bir boþluða düþüyorsun

Elde hüzün kadehi acýya kaldýrýyorum
Baþýboþ dalga gibi yüreðimi yýkýyorsun
Beni limansýz býrakýyorsun ey sevgilim
Bir martý çýðlýðý yankýlanýyor içimden
Sonra bir girdap olup içime akýyorsun

Mektubuma bu þiirle baþlamak istedim. Çünkü sen derdin ki kelebekleri incitmek istiyorsan gülleri kanatlarýndan kýr. Ýþte bu yüzden seni mutlu etmek için gül kokan mýsralarla baþladým mektubuma mor kelebeðim.
Sen öyle bir gün çýktýn ki karþýma gözlerime inanamadým. Baktýðým her yer renksiz kokusuzken ve bütün insanlar Van Gogh’un tablosundan dökülen artýk ne önemi var dedirten boyalar iken seninle bir dahinin elinden çýkmýþ manzaralarý yaþadým. Bir çocuðun sýnav sebebiyle gerekli olan raporu almak için doktorun muayenehanesine gidip sonra ondan renk körü olduðunu öðrenmesinin ardýndan gözyaþlarýna boðulmasý ve omuzlarýna inen doktor elinin ona sahip çýkacaðý yerde yüzüne bir tokat gibi inen aðlama seninle uðraþamam sözlerinin ardýndan hayal kýrýklýðý yaþamasý gibiydim ben de. Tüm doktorlarýn elleriyle hasta olmuþken, tüm polisler beni tutuksuz yargýlamýþken, sadece senin bir kelebek gibi karþýma çýkýp da bana baharý yaþatmanla ýsýnmýþtým.
Bugün insan içine çýkýp sensiz sokaklarda yürüdüðümde insanlarýn birbirine karýþmýþ olduðunu gördüm. Herkes biraz yanýndakiydi, herkes bir baþkasýnýn izinden kendi yüreðini taþýyordu. Öyle umutsuz öyle takatsizdim ki tarifi yok. Bir sokaðýn solunda gümüþçü görüp durduðumda mor taþlý bir yüzük dikkatimi çekti. Fiyatýný sormak için içeri girdiðimde dükkan sahibi bunun ýþýltýsýný görmek istiyorsan dýþarý çýk güneþe tut dedi. Yüzükteki mor ýþýltý týpký senin diðer insanlarýn arasýndan farklýlýðýný ortaya koyan ýþýltý gibi gözümü kamaþtýrdý. Onu alýp parmaðýma taktým. Sanki el ele tutuþmuþtuk.
Þimdi söyle neredesin? Bir fincan kahvede misin yoksa simitle çay arasýnda mýsýn? Hangi adreslerdesin? Antik çaðdan günümüze, Güney Afrika'dan, Amerika’ya, Kahire el tezgahlarýndan, ýþýltýlý vitrinlere söyle neredesin? Seni unutmadým gel güldür beni. Ne ay ýþýðý ne güneþ mutlu etti beni. Bir çölde çiy düþürürken hayallerime, þimdi sensiz okyanuslar bile susuz denizlerdir. Soðuk düþler yaþadým hayata dair anla beni. Hiçbir yüzde senin gülüþünü bulamadým. Hiçbir çiçek kokunu içime dolduramadý. Seni unutamadým gel güldür beni. Yýllardýr gözyaþlarýmla büyüttüm Afrika menekþelerini. Sömürüden, yoksulluktan, açlýktan kurtar beni. Þu dünyada ruhumu ýsýtan sensin sen. Ayaz yemiþ yüreðimle, buz tutmuþ bedenimle sevdim seni. Ne olur anla beni. Sevgi bulunmaz deðildir; ama bulduðum her sevgi de aradýðým sevgi deðildir. Sende buldum aþkýn en yücesini. Bir nehrin denize kavuþmasý gibi dolu ýrmaklar gibi aktým aþk coðrafyana. Çiçekte sen vardýn. Gökteki yýldýzda, güneþin sýmsýcak ýþýðýnda, þiirler ve þarkýlarda hep sen vardýn. Baktýðým her þeyde senden bir güzellik bulurdum. Seni hatýrlatýrdý bana güzelliðe, iyiliðe, þefkate, aþka dair her þey. Seninle silmiþtim içimdeki tüm kirleri. Seni unutmadým gel güldür beni. Bir yaðmur saðanaðýnda arýyorum seni. Kaçýþlardan kurtar beni. Bir kapý vardý tanýþtýðýmýz o yerde. Benim için hiçbir deðeri yoktu sen o kapýdan içeri girene kadar. Sanki hapishane kapýsý açýlmýþtý da beni yýllarýn esaretinden kurtarmýþtýn. Þimdi o kapýnýn deðeri yok yine çünkü gireni çýkaný belli. Seni unutmadým gel kurtar beni. Neredesin ey sevgili. Bir tabloda mýsýn? Þiirin en güzel mýsrasýnda mýsýn? Hiçbir yerde bulamýyorum seni. Oysa ne çok sevmiþtim seni. Soðuk düþler yaþadým hayata dair anla beni. Ne olur gittiðin yerden gel sevemiyorum bir baþkasýný. Bulamýyorum hiçbir kimsede sende olan bana ait bir þeyi.