Aynaya bakýnca kendimi deðil kocaman bir yürek o yürektende büyük bir sen gördüm..tabiii öncesi vardý..ansýzýn,terleyerek,bebegin anne sütüne arzu duymasý gibi bi gece yarýsý,yârinin acýsýný hisseden bir asýðýn uyanýþý gibi…uyandýrýldým…

Kalk dedi yüreðimden beynime akan ses...ne yaptýðýna kalk da bi bak…döndüm daðýnýk,uykulu,bezgin..uzakta aynanýn ta uzaðýnda bir ýþýk göz bebeklerimi yoran ama bakmaktan kendimi alamadýðým o ýþýk..

Yüreðinin ýþýðý…çekiyordu beni içine…kaos gibi girdabýna alýyordu..kim bilir..kaçabilirbiydim…düþündüm…o kadar çok sebep vardý ki buna..ama yüreðim teslim ol..die haykýrýrken beynime nasýl söz geçirirdim…yanacaðýmý bile bile yaklaþýyordum ateþe..korkmadan,cesur,inatçý ve bi o kadar da ürkek…

Dünyana girmeye hazýrdým..ve iþ de o an da karar vermiþtim buna ben artýk senin olmalýydým ve hatta senindim…geç kalmýþtým..artýk bir seyler yapmak için çok geçti…

Her sey deðiþiyordu..önceleri yaprak kýpýrdamayan dünyamda…kasýrgalar kopuyor..güneþin doðuþu bile bi baþka geliyordu…her gün yeni umutlar vererek…yüzümü ,yüreðimi ve içimdeki seni aydýnlatarak…
Yaþamak sen ,sen her þey,her þey ben olmuþtu artýk…iyice can olmuþtun…kan olmuþtun bana…Senden öte köyümde yoktu artýk..baþarýnla övünebilirsin…